Nieuws

Vrouwen met stressincontinentie kunnen baat hebben bij een onbegeleide web- of app-based interventie met bekkenbodemspieroefeningen. Een Nederlands onderzoek gaat na welke barrières en faciliterende factoren een rol spelen bij het gebruik van zo’n e-health-interventie.

Digitale toepassingen in de zorg hebben een implementatiesprint getrokken met de komst van het coronavirus. Videoconsulten zijn ineens aan de orde van de dag. Maar m-health (mobile health)-toepassingen waren eigenlijk al niet meer weg te denken uit het Nederlandse zorglandschap. Bekende voorbeelden zijn beslisondersteuning op een tablet, sms-herinneringen voor afspraken of monitoring van gezondheid van patiënten op afstand. Een cochranereview van kwalitatieve onderzoeken zocht uit hoe zorgverleners tegen m-health-toepassingen aankijken. Geconcludeerd wordt dat m-health geen one-size-fits-all oplossing is en er in iedere situatie moet worden bekeken wat er nodig is om m-health-toepassingen zo goed mogelijk te laten functioneren.

Het is onduidelijk in hoeverre zelfmanagement via e-health toegevoegde waarde heeft bij chronische nierziekten. De auteurs van een systematisch literatuuronderzoek bekeken de implementatie en effectiviteit hiervan. Uit hun onderzoek blijkt dat vooral bij patiënten die werden behandeld in een ziekenhuis of dialysecentrum er positieve effecten waren op bloeddruk en therapietrouw. De kwaliteit van leven verbeterde niet duidelijk.

Patiënten met diabetes type 2 (DM2) krijgen reguliere controleafspraken, waarin ook zelfmanagement aan de orde komt. Het heeft slechts een marginaal positief effect op de toch al goede medicatietrouw van deze patiënten om naast die standaard afspraken ook nog groepstraining te geven. Dat blijkt uit een Nederlands eerstelijns RCT.

Steeds meer jongeren gebruiken lachgas en daarbij kunnen diverse complicaties optreden. Huisartsen zijn niet altijd alert op symptomen die wijzen op gebruik van lachgas en patiënten beginnen er vaak zelf niet over. Wat moeten huisartsen eigenlijk weten over deze drug? In H&W 11 staan hierover maar liefst 2 artikelen. Femke Veldman sprak met huisarts Eva Hendriks over neurologische klachten door vitamine B12-tekort en met huisarts-in-opleiding Rani Punwasi over andere complicaties bij lachgasgebruik, zoals bevriezingsletsel of hypoxie.

In de podcast van november is er verder aandacht voor de vernieuwde NHG-Standaard Pelvic inflammatory disease, niet-zinvolle vitaminebepalingen, het integraal zorgmodel SamenOud en de actuele nieuwsberichten.

‘Al jaren weten we dat wat in richtlijnen en wetenschappelijke tijdschriften staat, niet vanzelf wordt toegepast in de praktijk’, schrijft hoofdredacteur Ivo Smeele in zijn redactioneel van november. In deze H&W vindt u volop voorbeelden hiervan. Of het nu gaat om vitaminebepalingen, aandacht voor het werk van uw patiënt of neusspray met steroïden. Ivo Smeele vraagt zich af wat huisartsen(praktijken) met die wetenschap doen. ‘Blijf nadenken over de balans tussen richtlijnen en vrijheid, blijheid.’

Bij chronische nierschade is zoutreductie van groot belang. Zoutreductie lukt vaak door 1-op-1 begeleiding, maar dat is tijdsintensief en daarmee ook kostbaar. Daarom bekeken Nederlandse onderzoekers het effect van ‘blended learning’: een combinatie van coachingssessies en online modules. Er bleek geen verschil te zijn tussen de interventiegroep en de controlegroep, maar in beide groepen leidde de aandacht voor het dieet wel tot minder zoutgebruik.

Volgens de NHG-Standaard Dermatomycosen moeten we terughoudend zijn met het gebruik van orale terbinafine bij de behandeling van onychomycose omdat dit ernstige bijwerkingen kan hebben. Afwachten, luidt het advies, maar in de praktijk blijkt vaak een behandeling gewenst. Paramedici en dermatologen bieden lasertherapie aan, een relatief nieuwe behandeling. De vraag is of lasertherapie een hogere kans op herstel geeft bij onychomycose dan afwachtend beleid.

Patiënten met een lagere sociaaleconomische status (SES) bezoeken de huisartsenpost (HAP) vaker dan patiënten met een hogere SES. Zij hebben ook vaker (multi)morbiditeit. Een Nederlands onderzoek laat zien dat patiënten met een lagere SES de HAP vaker raadplegen, ook na correctie voor de status van chronische ziekten.

Een stijgend aantal niet-zinvolle vitaminebepalingen, onvoldoende aandacht voor de rol van werk bij gezondheidsproblemen in de spreekkamer, het niet goed gebruiken van neussprays met steroïden, niet-bewezen behandelingen van schimmelnagels zoals lasertherapie … Zomaar een greep uit wat in deze H&W staat. What’s new?

Bij chronische slapeloosheid zijn gedragstherapie en zolpidem als primaire behandeling beide effectief bij ongeveer 33% van de patiënten. Amerikaans onderzoek laat zien dat het wisselen van de behandeling bij zo’n 20% van de patiënten alsnog tot verbetering leidt. Alleen gedragstherapie na het gebruik van zolpidem had geen effect.

Er is discussie over de vraag of het zinvol is patiënten met ernstig COPD morfine te geven in een eerder stadium dan in de palliatieve fase. Angst voor ademdepressie en CO2-stapeling zijn redenen om terughoudend te zijn met voorschrijven. Een Nederlands onderzoek werpt nieuw licht op de zaak: dagelijks gebruik van een lage dosis morfine bij patiënten met ernstig COPD en ernstige dyspneuklachten heeft een gering positief effect, zonder ernstige bijwerkingen of CO2-stapeling.