Richtlijn

De NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 (DM2) is gedeeltelijk herzien. De belangrijkste wijziging betreft een nieuw medicamenteus stappenplan voor patiënten zonder zeer hoog risico op hart- en vaatziekten (HVZ). Een andere wijziging is dat alle patiënten met hartfalen voortaan beschouwd worden als zeerhoogrisicopatiënten. Als beleid bij hypoglykemie is glucagon nasaal als tweede keuze toegevoegd. Ook is er een toelichting toegevoegd voor de behandeling bij nuchter glucose ≥ 10 mmol/l op het moment van de diagnose en is er aandacht voor diabetes type 2 in remissie. Verder gaat de standaard in op de mogelijkheid van zorg op afstand bij tussentijdse controles.

De NHG-Standaard Fractuurpreventie is volledig herzien. De herziene standaard geeft aan bij welke groepen met een verhoogd fractuurrisico de huisarts verantwoordelijk is voor de fractuurpreventie en wanneer de medisch specialist. Vanwege de kans op snelle botontkalking en wervelfracturen na stoppen met denosumab, zijn de indicaties voor gebruik van dit middel door de huisarts ingeperkt en facultatief gemaakt. Ook geeft de standaard duidelijkere adviezen over het vervolgbeleid na 5 jaar gebruik van bisfosfonaten.

De NHG-Behandelrichtlijn Geneesmiddelen en zuurstof in spoedeisende situaties is op verschillende punten herzien. Zo zijn de criteria voor een anafylactische reactie aangepast en worden clemastine en corticosteroïden niet langer aanbevolen bij de behandeling ervan. Ook wordt nu in veel situaties zuurstoftoediening via een zuurstofbril geadviseerd en is de informatie over het gebruik van het mucosal atomization device (MAD) bij medicatietoediening uitgebreid.

De NHG-Standaard Hartfalen is aangevuld met een advies over het gebruik van SGLT2-remmers bij hartfalen. Bij patiënten die niet op medicatie worden ingesteld door de cardioloog, kan de huisarts hiermee starten bij een nieuwe diagnose hartfalen of bij reeds bekend hartfalen tijdens een hieraan gerelateerd consult. Verder is de aanbeveling uit de NHG-Standaard Atriumfibrilleren overgenomen om bij patiënten met atriumfibrilleren en een vermoeden van hartfalen geen (NT-pro)BNP meer te bepalen, maar direct echocardiografie te verrichten.

De NHG-Behandelrichtlijn Stoppen met roken en de Multidisciplinaire richtlijn Tabaks- en nicotineverslaving zijn herzien. Adviezen over cytisinicline zijn opgenomen; het middel heeft niet de voorkeur. Nieuw zijn het kort stopadvies en adviezen over het stoppen met de e-sigaret (vape).

De NHG-Standaard Cardiovasculair risicomanagement is op onderdelen herzien. De belangrijkste vernieuwing is een nieuwe SCORE-tabel op basis van cardiovasculaire mortaliteit en morbiditeit. Bij de risico’s en de bijbehorende behandeladviezen is ervoor gekozen om te werken met leeftijdsafhankelijke risicodrempels. Het risico wordt geschat op basis van het non-HDL-cholesterol. Verder is de positie van de coronaire kalkscore (CAC-score) iets verruimd en is de optie toegevoegd mensen met een bloeddruk boven de 160 mmHg ondanks een nog relatief laag 10-jaarsrisico op hart- en vaatziekten toch medicamenteus te behandelen.

Moet je vaginale specula voor het plaatsen van een spiraal wel of niet verpakt steriliseren en bewaren? De werkgroep Infectiepreventie in de huisartsen- en verloskundigenpraktijk heeft dit specifieke onderdeel van de praktijkorganisatierichtlijn versneld herzien. In de nieuwe versie heeft de huisarts de keuze tussen wel of niet verpakt steriliseren en bewaren. Die afweging maak je op basis van onder andere de eigen praktijkorganisatie.

Wat komt er allemaal kijken bij de ontwikkeling van een richtlijn? Welke stappen worden doorlopen om tot een aanbeveling te komen? Wordt het patiëntenperspectief ook meegenomen? Hoeveel standaarden onderhoudt het NHG eigenlijk? Het ontwikkelen van richtlijnen gebeurt volgens een vaste werkwijze om kwalitatief hoogwaardige richtlijnen te waarborgen.

De NHG-Standaard Slaapproblemen is gedeeltelijk herzien. De standaard biedt meer adviezen over de gedragsmatige behandeling van slapeloosheid in de praktijk. Het beleid bij slapeloosheid in combinatie met psychische klachten is beter uitgewerkt. Het beleid voor het afbouwen van langdurig gebruik van slaapmiddelen is uitgebreid met praktische handvatten voor de begeleiding van patiënten.

De komst van medicatie als behandeling van obesitas en nieuwe inzichten in obesitas als multifactoriële chronische ziekte (WHO-definitie) waren enkele redenen om het onderdeel volwassenen van de multidisciplinaire richtlijn Overgewicht en obesitas te herzien. Het NHG werkte aan de richtlijn mee. De MDR biedt de huisarts up-to-date informatie, praktische handvatten en vormt de basis voor de herziening van de NHG-standaard Obesitas.

Recentelijk is de NHG-Standaard Epicondylitis herzien. Het behandeladvies is ongewijzigd: doorgaans volstaat adequate activiteitsreductie. Ook zijn 2 andere richtlijnen gedeeltelijk herzien. In de NHG-Standaard Hand- en polsklachten is het voorkeursmiddel voor corticosteroïdinjecties gewijzigd naar triamcinolonacetonide. In de NHG-Behandelrichtlijn Waterpokken is de termijn voor toediening van varicella-zosterimmuunglobulinen aan personen die in contact zijn geweest met iemand met waterpokken verlengd van 4 naar 10 dagen.

Huisartsen en praktijkondersteuners zetten in ­toenemende mate zelfmetingen in bij patiënten met een chronische aandoening. Het nieuwe NHG-Standpunt Zelfmetingen bij telemonitoring helpt bij het verantwoord inzetten van deze zelfmetingen. Het schetst de randvoorwaarden die hiervoor nodig zijn, zoals voldoende kennis en vaardigheden bij zowel de patiënt als de zorgverlener. Andere randvoorwaarden zijn: betrouwbare apparatuur en duidelijke afspraken met de patiënt die zijn vastgelegd in het dossier.