65 jaar Huisarts en Wetenschap

‘Het NHG bestond nog maar heel kort toen ik in 1965 als huisarts begon. De huisartsen die ik kende waren daar allemaal enthousiast over. Huisartsgeneeskunde zou nu op een eigen wetenschappelijke basis gegrondvest worden. Van Es, de eerste hoogleraar huisartsgeneeskunde, had een boek geschreven waarvan ik dacht: is dit nou huisartsgeneeskunde? Ik vond het een hoop bla bla.

Maar Huisarts en Wetenschap, dat was wel een goed blad, dat lazen we wel. Ik lees het nu nog, maar niet meer van kaft tot kaft. Het lezen van H&W is voor mij een traditie. Ik bekijk eerst de inhoud en dan vallen me een aantal dingen op. Dan denk ik: eens kijken wat daar tegenwoordig over gezegd wordt en dat lees ik. De ecg’s vind ik altijd leuk om te interpreteren. Ook is er vaak een fotootje waar je je licht over kunt laten schijnen. Meestal heb ik het fout hoor, maar die quizvragen vind ik altijd wel heel interessant.

Het lezen van H&W is voor mij een traditie

Of H&W mij heeft geholpen in mijn werkende periode weet ik niet. Het was er. We hadden het met z’n tweeën altijd vreselijk druk met allerlei veranderingen en dan kwam je nauwelijks aan lezen toe. Wel volgden mijn associé en ik nascholingen en bespraken we met elkaar verschillende ziektebeelden. Daar verdiepten we ons in.

Vroeger kon je bij H&W banden bestellen, daar kon je een jaargang in bewaren. Dat deed ik en dan stond er een hele rij H&W’s in de kast. Ik keek er nooit meer naar, maar het stond wel mooi. Nu bewaar ik ze niet meer.’

‘Officieel ben ik met pensioen, maar ondanks het feit dat ik het eigenlijk niet van plan was, val ik regelmatig in. Meestal als doktersassistent en de laatste tijd ook regelmatig als huisarts.

In het begin gebruikte ik H&W heel weinig. Toen ik begon als huisarts, was ik veel te druk met het leren van de praktijkvoering. En het was destijds ook erg druk; in dit dorp hadden we toen 1 keer in de week avonddienst en eens per 5 weken een weekenddienst. In die tijd las ik bijzonder weinig.

Sinds H&W ook via de website beschikbaar is, gebruik ik het meer. Vooral om bij te blijven in het vak. De laatste jaren ben ik H&W erg gaan waarderen, vooral ook de prachtige samenvattingen van de onderzoeken die erin staan. Hele onderzoeken lees ik meestal niet, maar om up-to-date te blijven is het nuttig om wel de samenvattingen te lezen.

De laatste jaren ben ik H&W erg gaan waarderen, vooral de prachtige samenvattingen van de onderzoeken

De website gebruik ik om artikelen te zoeken. Als ik over een actueel onderwerp iets wil weten, kijk ik wat H&W daarover gepubliceerd heeft. Dan is het leuke dat H&W zo breed is; er staan zowel artikelen in over de huisartsen­post in als over diverse andere medische thema’s. De maatschappelijke onderwerpen spreken me meer aan dan de echt wetenschappelijke ­onderzoeken.

Ik probeer het blad altijd even te scannen om te zien wat ik moet weten. Vervolgens kijk ik op de website naar de artikelen die me het meest boeien. De site is heel benaderbaar en ik kan tijdens het spreekuur snel even wat opzoeken.

Hou het zoals het nu is. Het is gewoon een goed blad.’

‘Huisarts en Wetenschap is voor mij de informatiebron waar ik mijn vakinformatie uit haal. Ik lees de artikelen die me interesseren en vind de kortere rubrieken prettig. Het is ook heel fijn dat het gericht is op de huisarts. Dat is bij veel specialistische literatuur niet zo. Daar moet je zelf de informatie uithalen. De informatie uit H&W gebruik ik ook in discussies in de opleiding of bij nascholingen. Het is een belangrijk blad geworden in mijn huisarts zijn.

Ik gebruik voornamelijk het papieren blad. Dat zal wel een generatiedingetje zijn. Ik vind het heel prettig om papier in handen te hebben, te lezen in mijn eigen tempo of er even buiten mee te kunnen zitten. Wel kijk ik op internet voor de standaarden of om iets op te zoeken.

H&W is de spreekbuis van ons huisartsen geworden

De themanummers lees ik graag. Zoals over allerlei bijzonderheden in het vak. Sommige artikelen zijn meer voor mensen die van de hoed en de rand willen weten. Ik ben heel praktisch ingesteld en bedenk: kan ik hier wat mee in het dagelijks werk? De samenvattingen met de belangrijkste punten lees ik vrij consequent en dan kijk ik daarna of ik het hele artikel wil lezen. Berichten over veranderingen zijn voor mij een belangrijke reden om het blad te lezen.

Ik ken H&W vanaf 1988, toen was het een beetje een saai blaadje. Ik ben blij met de ontwikkeling ervan. Het is leuker geworden met het kleurgebruik, een beetje glossy. Ook de opmaak van de artikelen – met opsommingen – vind ik fijn. In het redactioneel lees je waar het nummer over gaat, dat lees ik graag. Net als de korte stukjes voorin.

H&W geeft een smoel aan ons huisartsen. Het is een wetenschappelijke verantwoording voor ons vak, dat inmiddels helemaal is ingeburgerd. Huisarts en Wetenschap is de spreekbuis van ons huisartsen geworden binnen de geneeskunde.’

‘Door de nieuwsbrieven lees ik wel eens een artikel online, maar ik lees H&W het liefst op papier. In de trein, in het weekend of tijdens het ontbijt. Ik vind het heerlijk om erdoorheen te bladeren. Daar ben ik een beetje old school in. Op papier lees ik het beter en dan vind ik het ook leuker. Ik hoop dat dit zo blijft.

Veel bruikbare informatie voor de praktijk haal ik uit “uw diagnose”. Nascholingen met een casus bieden hele concrete informatie. Dat vind ik interessant om te lezen en kan ik ook direct in de praktijk kan toepassen. De ecg-casus zijn altijd leuk en vermakelijk. Die sla ik nooit over want ik ben heel slecht in ecg’s lezen. Dat doe ik veel te weinig.

Heerlijk om door de papieren H&W heen te bladeren

Ik vind H&W gewoon heel fijn. Het nieuws vind ik interessant, waar wetenschappelijke onderzoeken kort worden samengevat. Omdat ik voor het Nivel werk trekt de wetenschap daarin mij. Dan duik ik ook wel eens PubMed in om het oorspronkelijke artikel te lezen. Als er concrete behandelsuggesties in H&W staan, dan is het fijn dat ik die meteen in de praktijk kan toepassen. En verder zoek ik ook wel eens op de website om bepaalde artikelen terug te vinden.

De themanummers vind ik ook leuk. Zoals ‘Over de grens’, of over casuïstiek. Artikelen over praktijkvoering spreken mij minder aan omdat ik als vaste waarnemer werk. Ik zou het fijn vinden om meer inhoudelijke quizzen in H&W te zien. De kennistoets maak ik graag. Dan zit ik lekker te bladeren om de antwoorden te vinden.’

‘H&W geeft mij een overzicht van wetenschappelijke artikelen die relevant zijn voor de huisarts. In de wirwar van bronnen die tot je komen is het fijn dat H&W is toegespitst op de huisarts en daarom ook snel toepasbaar is in de praktijk.

Ik luister het liefst naar de H&W-podcast in de auto op weg naar visites, als een soort nascholing. De podcast luistert heel prettig en zit goed in elkaar. Ook lees ik iedere maand het papieren blad. De website gebruik ik om artikelen op te zoeken.

In de wirwar van bronnen is het fijn dat H&W is toegespitst op de huisarts

Goed dat H&W nu ook te vinden is op social media. Ik zie het maken van een begrijpelijke vertaling van wetenschappelijke resultaten als een belangrijke taak, zodat mensen wetenschap minder als een mening beschouwen. Wij (huis-)artsen hebben daar allemaal een rol in, inclusief H&W. Dokter Media doet dat bijvoorbeeld ook heel goed. Het helpt om de soms hitsige koppen van kranten te nuanceren en het onderzoek erachter verder uit te pluizen. En het geeft handvatten hoe je dat in de spreekkamer uit kunt leggen.

Artikelen over praktische dingen die weinig in de huisartsenpraktijk voorkomen, helpen mij het meest. Bijvoorbeeld het artikel over wonden van de tong. Daarin staat wanneer je moet hechten, doorsturen of kunt afwachten. Met die kennis kun je voorkomen dat je te snel verwijst. Heel toepasbaar dus.

De geneesmiddelenreclames in H&W vind ik lastig, omdat het bij uitstek een blad is waar ik mijn objectieve informatie vandaan haal. Ik snap dat het blad betaald moet worden. Ik zou zelf meer geld overhebben voor een reclamevrije H&W.’