Arten onvoldoende bekwaam voor lichamelijk onderzoek? Ontdek de patiëntsimulator

Uit een korte review van twee Amerikaanse onderzoeksgroepen waar de kwaliteit van het lichamelijk onderzoek onderzocht werd onder dokters en studenten, bleek er na drie jaar medische opleiding niet veel meer te verbeteren (H&W 2006;49:338). Artsen kunnen bijvoorbeeld systolische en diastolische geruizen onvoldoende onderscheiden. De training van fysisch-diagnostische vaardigheden heeft een belangrijke rol in de basisopleiding, maar zou ook in de beroepsopleidingen en nascholingen meer moeten plaatsvinden. Wonende in Japan heb ik hier een mooie methode ontdekt voor het trainen van cardiologische vaardigheden. Dr. Takashina, president van de Japanese Educational Clinical Cardiology Society, heeft een cardiologische patiëntsimulator ontwikkeld met behulp van nieuwe digitale technologie. Deze wordt behalve in Japan nu ook in Amerika en verschillende Europese landen gebruikt in klinische onderwijsinstituten. ‘Simulator-K’ is een virtuele cardiologiepatiënt.¹ Er zijn 36 verschillende cardiale ziektebeelden ,waarvan 10 ritmestoornissen. Als onderzoeker kun je het lichamelijk onderzoek bij deze virtuele patiënt verrichten als op een gewone patient. Naast de auscultatie van hartgeluiden kun je ook de centraal veneuze druk meten, de arteriële pols voelen van de carotiden en de brachiale, radiale en femorale arteriën. Ook is het mogelijk bij elke casus het bijbehorende ECG te zien. Iedereen die getraind wordt op Simulator-K is er enthousiast over en er blijkt een significante verbetering van de vaardigheden op het gebied van cardiaal lichamelijk onderzoek. Takashina verrichte een onderzoek tussen juni ’97 en mei ’05 onder 872 primary care artsen, 426 verpleegkundigen en 249 medische studenten die tweemaal een onderwijssessie van 3 uur kregen.² Met behulp van een multiplechoicetest zowel vóór als na de training (met 5 verschillende random gekozen casussen) werd het resultaat van het onderwijs op deze virtuele cardiologische patiënt gemeten. De doktersgroep had een significant betere score dan voor de test (p &lt 0,001). De verpleegkundigen en medische studenten deden het ook duidelijk beter, maar de artsen bleken significant beter te scoren dan de verpleegkundigen- en studentengroep.