Auteurs zoeken

Iedereen overkomt het wel eens; je weet nog dat je het ergens hebt gelezen, je weet nog wie het had geschreven, maar in welk blad ook alweer en wanneer? De oplossing lijkt eenvoudig, je zoekt de auteur op, bijvoorbeeld via PUBMED. Meestal vindt je dan het artikel dat je zocht, maar soms blijkt een stuk onvindbaar. Reden: de naam is foutief gespeld of er bestaan spellingsvarianten – vooral namen met voorvoegsels hebben daar last van –, of er zijn talloze auteurs met dezelfde naam (en zelfs dezelfde voorletters). Twee jonge promovendi van de afdeling huisartsgeneeskunde uit Maastricht bepleiten daarom een unieke identificatiecode voor iedere wetenschapper, zodat over namen geen misverstanden meer kunnen bestaan. Een goed idee, vond de redactie van The Lancet en van uitgeverij Thomson. De eerste nodigde de beide wetenschappers uit om een redactioneel te schrijven, en de uitgeverij werkte al aan de code. Zij introduceerde ‘researcher. Id’, waarbij wetenschappers via een unieke code hun werk aan hun naam kunnen koppelen. Ook handig bij het indienen van manuscripten, maar dan zal er wel een internationale standaard moeten komen en dat laatste duurt soms helaas (te) lang. (HvW)