Bent u uw broeders hoeder?

Weenink et al. deden een vragenlijstonderzoek onder apothekers, fysiotherapeuten, huisartsen, psychologen, psychotherapeuten, specialisten, specialisten ouderengeneeskunde, tandartsen, verloskundigen en verpleegkundigen naar hun ervaringen met disfunctionerende collegae. Disfunctioneren kan veroorzaakt worden door persoonlijke problemen als psychiatrische en somatische ziekten, door tekortschieten in professioneel handelen of een combinatie van beide. Uit hun onderzoek bleek dat eenderde van de respondenten (respons 28,5%) in het voorgaande jaar met een disfunctionerende collega te maken had gehad. Het ging daarbij in 84% om professioneel handelen. Eenderde van deze ervaringen betrof een collega uit een andere organisatie. In totaal ondernam tweederde van deze zorgprofessionals actie bij een disfunctionerende collega. De specialist ouderenzorg blijkt daarbij koploper met 84,1%, de huisarts bevindt zich in het middensegment met 62,2% en de fysiotherapeut is met 47,4% het terughoudendst. De belangrijkste reden om geen actie te ondernemen is dat het disfunctioneren niet bewezen kan worden. Daarbij speelt bij disfunctionerende collega’s uit andere organisaties de onbekendheid met de procedures binnen die andere organisatie een belangrijke rol.

Bij een vermoeden van disfunctioneren van een collega waarbij de kwaliteit van zorg en de patiëntveiligheid in het geding zijn, blijkt het niet altijd vanzelfsprekend dat er actie wordt ondernomen. De toenemende multidisciplinaire samenwerking tussen zorgverleners uit verschillende organisaties werpt hierbij extra barrières op. De onderzoekers roepen beroepsgroepen, zorgorganisaties en beleidsmakers op om helderheid te creëren over hoe om te gaan met vermoedelijk disfunctioneren van een collega-zorgverlener in een multidisciplinaire context.

U kunt als huisarts, in afwachting van richtlijnen, alvast zelf de handschoen oppakken door in gesprek te gaan met de betreffende zorgverlener over het mogelijk disfunctioneren.