Langzamerhand hebben we als huisartsen het gevoel gekregen dat we te veel moeten doen. Te veel ook moeten we ons bezighouden met zaken waarvan we vinden dat we daar niet voor zijn, zoals administratieve handelingen, automatisering en consulten over schimmelnagels door reclame op televisie. Tegelijkertijd vinden we het normaal om druk te zijn met het behandelen en controleren van aandoeningen die vanzelf overgaan. Wij steken veel energie in preventieve activiteiten die een beperkte gezondheidswinst opleveren. En andere kansen laten we liggen. Want waarom zouden we bijvoorbeeld patiënten helpen bij het stoppen met roken? Dat is toch de verantwoordelijkheid van de patiënt zelf?
In 1999 gingen er wereldwijd naar schatting vier miljoen mensen dood ten gevolge van roken. In de laatste twintig jaar is in de EU onder vrouwen de sterfte door roken verdubbeld tot honderdduizend per jaar. In Nederland roken steeds meer vrouwen en jongeren. De sterfte ten gevolge van roken zal ook in ons land in de komende jaren dus nog stijgen. Maar ja, dat hoeft natuurlijk geen invloed te hebben op het werk van de huisarts… of toch wel?
De WHO heeft roken erkend als verslavingsziekte. Het tegengaan daarvan is vele malen (kosten-)effectiever dan een groot deel van onze andere behandelingen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
