Complexe keuze bij verwijzing zieke ouderen

De onderzoekers namen in het Verenigd Koninkrijk bij 28 huisartsen diepte-interviews af. De meeste casussen gingen over luchtweginfecties, urineweginfecties en huidinfecties. De onderzoekers selecteerden de huisartsen doelgericht op basis van relevante kenmerken, zoals gebruikelijk bij kwalitatief onderzoek, tot saturatie was bereikt. De opnames van de interviews werden uitgeschreven, gecodeerd en geanalyseerd. Vervolgens verdeelden de onderzoekers de redenen voor verwijzing in patiëntfactoren, huisartsfactoren en systeemfactoren.

Naast de patiëntkarakteristieken en de aard van de aandoening bleek het niet-pluisgevoel een belangrijke rol te spelen. Verwijzen is de ‘veilige weg’. Een van de huisartsen merkte op dat er nog nooit een huisarts is aangeklaagd omdat hij zijn patiënt wél naar het ziekenhuis heeft gestuurd. Een opname in het ziekenhuis kost de huisarts ook minder tijd dan de zorg voor de patiënt thuis regelen. Dit was een belangrijke factor aangezien de werkdruk voor Britse huisartsen al hoog is. Desondanks zagen zij vermijden van onnodige ziekenhuisopnames bij ouderen als een belangrijke taak.

Deze resultaten zijn deels toepasbaar op de Nederlandse situatie. Het is wel de vraag of systeemfactoren, zoals de druk op ziekenhuisbedden, onder Nederlandse huisartsen dezelfde invloed hebben. Dit onderzoek toont aan dat het beslissingsproces om ouderen met een infectie te verwijzen ingewikkeld is. Het blijft een kwestie van maatwerk, zoals zo vaak in de huisartsgeneeskunde.