Contacten in achterstandswijken

Reeds in 1988 beschreef Querido op indringende wijze de problematiek van de huisarts in grootstedelijke achterstandswijken. Sociaal-economische achterstand, culturele diversiteit, veel verhuizingen en beperkte sociale cohesie leidden tot een grote en complexe zorgvraag, vaak ook gepaard gaande met achterliggende sociale problematiek. Die problematiek is nog even actueel. Minister Vogelaar heeft zich voorgenomen veertig van de meest ernstige achterstandswijken te transformeren tot ‘prachtwijken’. Diezelfde minister stond als bemiddelaar aan de basis van het zogenoemde Vogelaar-akkoord, waarin afspraken zijn gemaakt over de honorering van huisartsen sinds de stelselwijziging. Een element in het akkoord is de mogelijkheid om een dubbel consult te declareren voor consulten die langer dan twintig minuten duren. Gezien de bewerkelijkheid van consulten in achterstandswijken (complexe problematiek, taal- en cultuurverschillen, sociale achtergronden) is te verwachten dat extra lange consulten relatief veel voorkomen bij patiënten in achterstandswijken. Wij onderzochten dit met gegevens uit LINH over het jaar 2006. Op www.nivel.nl/linh is de gebruikte methodiek verantwoord.

Het aantal gedeclareerde consulten en visites is voor patiënten beneden de 65 jaar uit achterstandswijken hoger (tabel 1). Dat geldt echter vooral voor de korte consulten en visites. Het aantal langere consulten van patiënten in achterstandswijken is maar weinig hoger dan dat van patiënten daarbuiten en het verschil in aantal lange visites is niet statistisch significant.