De praktijkverpleegkundige in de huisartsenpraktijk: resultaten van een quasi-experimentele studie

Inleiding Recente ontwikkelingen in de gezondheidszorg hebben geleid tot een verschuiving in taken en verantwoordelijkheden van de huisartsen. Hierdoor is ook de werkdruk van de huisartsen toegenomen. Om de kwaliteit van de huisartsenzorg te kunnen blijven garanderen is extra ondersteuning in de huisartsenpraktijk gewenst. Methode In een quasi-experimenteel onderzoek is het effect van praktijkverpleegkundige ondersteuning op de werkbelasting van de huisartsen én op de kwaliteit van de zorg gemeten (effect- en procesevaluatie). De praktijkverpleegkundigen konden worden ingezet in de zorg voor patiënten met astma, COPD, dementie en kanker. ResultaatEffectevaluatie: ondanks de delegatie van taken aan de praktijkverpleegkundigen veranderde de objectieve werkbelasting van de huisartsen niet. Wel gaven huisartsen in de interventiegroep aan minder werklast te ervaren. In vergelijking met de controlegroep én met de voormeting, werd in de interventiegroep aan het einde van de interventieperiode vaker een categoraal spreekuur voor COPD en astmapatiënten gehouden. Ook zien we in de interventiegroep een verbetering in de voorlichting aan patiënten met astma, COPD en kanker. In de zorg voor dementerende patiënten was nagenoeg geen verandering zichtbaar. Procesevaluatie: in een periode van achttien maanden werden 1885 patiënten verwezen naar de praktijkverpleegkundigen. De praktijkverpleegkundigen voerden ruim tienduizend consulten met deze patiënten. Een consult duurde gemiddeld 26 minuten. Beschouwing Praktijkverpleegkundige ondersteuning leidt niet tot een objectieve vermindering van de werkbelasting van huisartsen. De kwaliteit van de zorg voor COPD-, astma- en oncologische patiënten is wel verbeterd door de komst van de praktijkverpleegkundige.