De toekomst van huisartsgeneeskundig onderzoek

Zweedse onderzoekers zijn nagegaan of de ontwikkeling van huisartsgeneeskundig onderzoek gelijke tred houdt met de ontwikkeling van biomedisch onderzoek in zijn algemeenheid. Ze hebben daarvoor een afgeleide maat gebruikt, namelijk het aantal wetenschappelijke publicaties die te achterhalen zijn via PubMed. Ze concluderen dat de toename van wetenschappelijke huisartsgeneeskundige publicaties in de 4 Scandinavische landen gelijke tred houdt met de toename in landen als Nederland, de VS, Engeland en Australië. In totaal hebben ze publicaties uit 18 landen in hun onderzoek betrokken. De toename is gestaag: vergeleken met 1975 werden er in 2003 voor de onderzochte landen 8 keer (Denemarken) tot 50 keer (Nederland) zoveel publicaties in PubMed geïdentificeerd die waarschijnlijk huisartsgeneeskundig onderzoek betreffen. Maar diezelfde toename geldt voor alle biomedische publicaties, dus huisartsgeneeskundig onderzoek heeft geen uitzonderlijke sprong voorwaarts gemaakt, al willen we dat graag geloven. Als je het aantal publicaties relateert aan het aantal inwoners per land, is de stijging vanaf 1975 minder groot, voor Nederland is het geen vijftigvoud, maar een vijfvoud in 2003. Met 20 publicaties per 1000 huisartsen staan we net achter Noorwegen en Zweden, respectievelijk 25 en 21 per 1000 huisartsen. Natuurlijk zijn er allerlei beperkingen bij dit onderzoek: slechts één database is bevraagd, de zoekstrategie was waarschijnlijk niet optimaal, de kwaliteit van de publicaties is helemaal niet gemeten en last but not least, publicaties in Huisarts en Wetenschap zijn niet in de analyses betrokken. De auteurs vinden op basis van deze resultaten dat het huisartsgeneeskundig onderzoek een zonnige toekomst tegemoetgaat. Over beschikbare subsidiebronnen en de gevaren van het opdrogen van dergelijke bronnen reppen ze echter niet. (HvdH)