Druk

Druk, druk, druk! Wat hebben we het toch altijd druk. Zolang ik werk, klagen dokters erover.

Gek is dat eigenlijk: we zijn toch wel in een positie om ons eigen leven te sturen: mooi inkomen, maatschappelijk aanzien, tamelijk hechte beroepsgroep.

Daarnaast: gedrag dat niet wordt beloond dooft uit, zo leert de gedragspsychologie ons. Wat maakt dan dat we onszelf zo druk blijven maken, terwijl het zo gemakkelijk lijkt op te lossen: een kleinere praktijkpopulatie, een extra maat in de maatschap. Het is niet moeilijk te bedenken, maar het kost wél inkomen.

Toch geloof ik niet dat geld de hoofdrol speelt. Er zit een andere beloning aan het drukzijn: het excuseert ons bij voorbaat voor het in gebreke blijven of niet doen van klusjes waarin we geen zin hebben. Belangrijker is nog dat de drukte je pantsert tegen alle ellende die dagelijks aan je bureau voorbijtrekt: de slopende ziektes, de uitzichtloze schulden, de eenzaamheid. Je kunt er gauw weer aan voorbijgaan, je hebt het immers druk!

Een beetje sensitieve dokter zal zorgen dat hij het druk heeft.