Een handleiding voor medisch publiceren

The Clinician’s Guide to Medical Writing is een helder en praktisch boek dat elke dokter zou moeten lezen voordat hij of zij begint aan het schrijven van een artikel. Robert Taylor wil dokters dan ook helpen om observaties en ideeën uit de dagelijkse praktijk op te schrijven en te publiceren. Het boek begint vrij theoretisch. Hij beschrijft op een populair wetenschappelijke manier de kunst van het schrijven, waarbij zowel motivaties als frustraties aan de orde komen. ‘I believe that a medical writer should always be reading nonmedical books. You can gain a sense of perspective by reading about our heroes (Hemingway, Austen etc.) and our language.’ Kortom, hoe meer je leest hoe beter je gaat schrijven. De enige drie vragen die je je als dokter bij het schrijven van een wetenschappelijk artikel moet afvragen zijn: So what?, Who cares? en Where will my article be published? Heb je hier vantevoren goed over nagedacht dan is de eerste belangrijke stap in het proces van schrijven gezet. Maar dan moet er toch echt geschreven worden, actief letters op papier. De auteur gaat kort in op een aantal basisvaardigheden: goede paragraafindeling maken, bewust zijn van het lezerspubliek, actief formuleren en de lengte van de zinnen in de gaten houden. Hij geeft hierbij het advies om de conceptartikelen door meerdere personen te laten lezen, waarbij het er niet om gaat of ze het ermee eens zijn, maar veel meer of de structuur en de toon van het manuscript goed zijn. Het laatste en grootste deel van het boek is het meest praktisch. Hierin bespreekt de auteur verschillende schrijfmodellen. Review artikelen, case-reports, brieven aan de editor, boekbesprekingen, hoofdstukken in boeken en het pure onderzoeksartikel passeren de revue. Voor elk soort artikel beschrijft hij het format, de valkuilen en de voordelen. Wil je als schrijver snel succes hebben, schrijf dan een brief aan de editor. Deze zijn namelijk relatief kort, worden snel gepubliceerd en worden vaak ook nog geïndexeerd in Medline. Hiermee stipt de auteur een belangrijk thema aan: ‘do not underestimate the value of early success in medical writing’. Het is jammer dat de auteur in het boek nauwelijks stilstaat bij ethische kwesties rondom het publiceren, zoals het conflict of interest, plagiaat, de invloed van de industrie en ghostwriters. Misschien wat minder relevant voor de praktiserende huisarts, maar zeker zo belangrijk voor wetenschappelijke onderzoekers. Samenvattend, een boek dat doordrenkt is van praktische adviezen en suggesties voor de gewone dokter die wil gaan schrijven. Maar of je, zoals de auteur beweert, na het lezen van dit boek ook echt de kunst van het schrijven beter begrijpt, waag ik te betwijfelen. Je krijgt als toekomstig auteur in ieder geval een aantal handvatten aangereikt om tot een publicabel artikel te komen. Tim olde Hartman