Het nieuwe zorgstelsel: Engelse lessen?

De National Health Service (NHS) in Groot-Brittannië was de afgelopen maanden weer volop in het nieuws.1 De NHS kampt met forse verliezen. Waarschijnlijk eindigt de balans dit jaar met meer dan 1 miljard euro verlies. Meer dan 20.000 banen staan op de tocht. Politici geven NHS-managers de schuld, en vice versa. Exacte oorzaken voor de malaise vallen uit het gekrakeel niet op te maken, maar mogelijke verklaringen zijn er wel. In ieder geval heeft de politiek een bonussysteem ingevoerd dat bij nader inzien veel geld kost. Artsen krijgen een financiële beloning als zij streefdoelen halen bij allerlei chronische aandoeningen en wachttijden reduceren, zonder dat dit geld bespaart. Bovendien is het maar de vraag of patiënten er veel mee zijn opgeschoten. Toch denken op de prille Nederlandse zorgmarkt velen dat het met DBC’s en bonussystemen allemaal beter en goedkoper wordt. Vergeet het maar. Wat kunnen we verder leren van de Britse schermutselingen? In de BMJ geeft één van de hoofdredacteuren een uitstekende voorzet.2 Ze pleit voor een zelfstandige gezondheidszorg die bestuurd wordt door een politiek onafhankelijk college van wijze mannen en vrouwen. Dit college kan een langetermijnvisie ontwikkelen en gebudgetteerd opereren binnen een breed politiek kader, zonder te worden afgeleid door de politieke waan van de dag. Geen gek idee, in ieder geval lijkt me een wijs college voor de gezondheidszorg een goed alternatief voor de huidige beleidsbepalers in ons eigen stelsel. (HS)