Hoe zat het ook alweer met late lymeziekte?

ACA is een chronische huidziekte die wordt veroorzaakt door de Borrelia burgdorferi spirocheet. Het is een vaak gemiste uiting van late lymeziekte.  

Klinisch beeld 

Het klinisch beeld van ACA wordt gekenmerkt door een blauwrode (livide) verkleuring met onscherp begrensd oedeem van de huid op de strekzijde van een extremiteit. Het gaat meestal om het onderbeen of de voet. Ook kunnen er extracutane manifestaties ontstaan, zoals perifere neuropathie. Deze symptomen zijn voor een groot deel onomkeerbaar en daarom is het van belang om ACA tijdig te herkennen en te behandelen. 

In het vroege inflammatoire stadium kunnen de vaak subtiele roodheid en het oedeem komen en gaan. Typerend in dit stadium is de klacht dat een schoen niet meer goed past. De huidafwijkingen kunnen zich in de loop der tijd uitbreiden naar andere extremiteiten.  

Achtergrond 

ACA kan 6 maanden tot 10 jaar na een beet van een besmette teek ontstaan. De aandoening komt voor bij 1 tot 3% van de lymepatiënten in Europa. De incidentie is het hoogst bij vrouwen van middelbare leeftijd en heel laag bij kinderen. Circa 10 tot 20% van de ACA-laesies wordt voorafgegaan door erythema migrans op dezelfde locatie. 

Rol van de huisarts 

Veel artsen kennen het klinisch beeld van ACA niet of nauwelijks. ACA is ook lastig te herkennen doordat de symptomen variëren en overlappen met andere veelvoorkomende aandoeningen, zoals chronische veneuze insufficiëntie. Denk dus bij een blauwrood verkleurde huid van een of meer extremiteiten ook aan ACA en verwijs patiënten bij een vermoeden van ACA door naar de dermatoloog voor diagnostiek en behandeling.