Er wordt veel geïnjecteerd in mensen, met verdoving, corticosteroïden, botox of met acupunctuur, zonder iets te injecteren. Bij zenuwpijn injecteer ik weleens lidocaïne, lokale verdoving, tegen die zenuw aan. Soms gebeurt er iets raars. Dan komt die zenuwpijn minder ernstig terug als de verdoving is uitgewerkt. Een enkele keer is de zenuwpijn zelfs helemaal verdwenen. Dat klopt niet. Ik denk dan maar dat zo’n zenuw zich heeft vergist met pijnsignalen afgeven zonder reden. De pijn blijft rondzingen. Na de verdoving wordt die suffe zenuw wakker en stopt met die onzin van pijnsignalen geven. Laatst heb ik een verdovende injectie gegeven bij nummelaire hoofdpijn, een raadselachtige muntgrote pijnplek bovenop het hoofd, waar geen behandeling voor bekend is. De injectie hielp blijvend. Ik snap daar niets van.
Dit is ook geprobeerd bij mensen met hemicrania, een zeldzame hoofdpijnsoort. Als de standaardbehandeling met indomethacine niet werkt, dan injecteerden de onderzoekers een verdovende injectie in de achterhoofdzenuw. Dat hielp soms. Dat is raar, want hemicrania is helemaal geen aandoening van de achterhoofdzenuw. Even raar is acupunctuur, naaldjes steken in je linkervoet voor oorpijn. De naaldjes zetten op de verkeerde plek, placebo-acupunctuur, werkt trouwens even goed. ‘Dry needling’ is weer wat anders. Daarbij wordt een naaldje gestoken op pijnlijke plekken. Dat werkt ook.
Er is dus iets bijzonders aan de hand met naalden en injecties. Misschien maakt het niet uit wat je injecteert – water (2 ct), lidocaïne (10 ct), diclofenac (28 ct), corticosteroïd (€ 5,50) of botox (€ 50,-). Misschien helpt het prikken zelf even goed, zonder iets te injecteren. Misschien schudden we zo het pijnsysteem wat door elkaar. We ‘resetten’ het pijnsysteem door er een prik in te geven. Bij een vastgelopen computer doen we dat ook: domweg aan- en uitzetten. Niemand snapt hoe dat werkt. Maar het helpt. Geneeskunde is een praktisch vak.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
