Kwetsbare patiënt vaker lang moe na COVID

Tijdens de eerste golf werden patiënten met een (vermoedelijk) milde COVID-19-infectie en patiënten zonder COVID-19-infectie uitgenodigd om mee te doen aan een prospectief cohortonderzoek. De patiënten waren van gelijke leeftijd en geslacht. De onderzoekers beschouwden een patiënt als langdurig vermoeid als op minimaal 2 van de 3 follow-upmomenten op 3, 6 en 15 maanden na inclusie vermoeidheid bleek uit een gevalideerde vragenlijst. Zij noteerden demografische gegevens en gegevens over zorggebruik in het voorgaande jaar. Verder maten zij de psychosociale kwetsbaarheid met vragenlijsten over veerkracht, mate van (over)bezorgdheid en het aantal life events.

Uitkomsten

Van de 142 COVID-19-patiënten bleek 35% langdurig vermoeid te zijn, ten opzichte van 13% van de 109 controlepatiënten (OR 3,65; 95%-BI 1,82 tot 7,32). COVID-19-patiënten met langdurige vermoeidheid waren vaker laagopgeleid (OR 3,1; 95%-BI 1,06 tot 9,7), alleenstaand (OR 3,3; 95%-BI 1,4 tot 7,6) en bezochten hun huisarts in het voorgaande jaar vaker (OR 2,7; 95%-BI 1,2 tot 6,2). Ook bleek uit alle vragenlijsten dat zij een hogere psychosociale kwetsbaarheid hadden.

Kanttekeningen bij het onderzoek

Een beperking van dit onderzoek is dat het focust op vermoeidheid, maar dat is niet het enige symptoom van long COVID. Daarnaast deed slechts minder dan de helft van de uitgenodigde patiënten aan het onderzoek mee en was bij slechts 20% van de patiënten de COVID-19-besmetting bevestigd met een test.

Balans rust en activiteit

Het risico op langdurige vermoeidheid is hoger bij patiënten die een COVID-19-infectie doormaakten dan bij patiënten bij wie dat niet het geval was. Psychosociale kwetsbaarheid vergrootte het risico extra. Door bij deze groep patiënten meer aandacht te geven aan de begeleiding (balans vinden tussen rust en activiteit), kan de huisarts mogelijk bijdragen aan het voorkomen van langdurige vermoeidheid.