The Making Of

Tjerk Wiersma, medeprojectleider van zowel de Multidisciplinaire richtlijn als de NHG-Standaard Cardiovasculair risicomanagement (CVRM): ‘De herziene multidisciplinaire richtlijn is een initiatief van de verenigingen voor internisten, cardiologen, en het NHG. In de werkgroep zaten naast internisten, cardiologen en huisartsen, een neuroloog, een hart-vaatverpleegkundige en twee vertegenwoordigers van patiëntenorganisatie Harteraad. Het was dus een multidisciplinair project.

We gingen uit van de recente richtlijn voor cardiovasculair risicomanagement van de European Society of Cardiology. Die is aangevuld met modules geselecteerd op basis van knelpunten, met telkens een zoekvraag, literatuursearch, literatuurbeschrijving, toegekende bewijsgraad, en de bijkomende overwegingen, uiteindelijk uitmondend in een aanbeveling. Deze NHG-Standaard vat de Europese richtlijn en de aanbevelingen uit de modules samenhangend samen.’

Persoonsgericht

Wat verandert er voor huisartsen? Wiersma: ‘De herziene NHG-Standaard bevat, deels door de multidisciplinariteit, veel meer overwegingen, en minder strakke aanbevelingen. Het is moderner, geschikter voor gezamenlijke besluitvorming en persoonsgerichte zorg. Patiënten worden nu ingedeeld in drie categorieën: “zeer hoog”, “hoog” en “laag tot matig” risico. Bij deze indeling is er vooral meer aandacht voor mensen met een slechte nierfunctie. En er zijn meer gedifferentieerde streefwaarden, vooral voor cholesterol.

Geschikter voor persoonsgerichte zorg

Door de minder strakke aanbevelingen moesten mijn collega’s Farmacotherapie voor het NHG-Formularium uitgewerkte adviezen voor pilkeuze formuleren, op grond van onderzoek naar effect, kosten en bijwerkingen. Zo concreet en gedetailleerd stond dat niet in de herziene richtlijnen beschreven, dus dat moesten we verder uitwerken, ook voor mijn collega’s van het cluster Nascholing, die daarvan een praktische e-learning CVRM moesten maken.’

Praktische handleiding

Wiersma: ‘Op basis van deze uitwerking voor het NHG-Formularium hebben we meteen voor de huisartsen en praktijkondersteuners een Praktische handleiding gemaakt. Die gaat meer in detail in op medicatiekeuze, doseringen, laboratoriumcontroles van de nierfunctie en elektrolyten, en het beleid als deze afwijkingen vertonen. Die handleiding publiceren we samen met de standaard. Zo kunnen alle huisartsenpraktijken uit de voeten met de herziene richtlijnen.’