Over dikke dijen en bolle buiken

Het bierbuikje van de man is ongezonder dan de dikke dijen en heupen van de vrouw (peertje is beter dan appeltje). In de Hoorn-studie (een longitudinaal onderzoek onder 2484 mensen in de leeftijd van 50-75 jaar) heeft men deze relatie aan een wetenschappelijke toetsing onderworpen. En inderdaad, indien wordt gecorrigeerd voor de body mass index (BMI) blijken dikke dijen/heupen samen te hangen met een lagere nuchtere en belaste glucose, een lagere HbA1c en een minder stijve a. carotis.1 Toename van de heup- en dijomtrek hangt samen met een kleinere kans op diabetes mellitus; een grotere middelomtrek hangt juist samen met een grotere kans daarop (maar ook dit pas na correctie voor BMI). Dat geldt overigens voor zowel mannen als vrouwen. Is dit alles nu een pleidooi om zo dik mogelijke dijen te kweken? In principe wel, maar dan moet de rest van het lijf wel zo slank mogelijk blijven. Methode daarvoor: fietsen, zo hard en lang mogelijk met wind tegen. Het vet eraan eten helpt niet, want dan weten we niet waar het terecht gaat komen. Bovendien zijn gespierde dijen superieur aan vette dijen voor de metabole regulatie. Helaas voor onze adipeuze patiënten werd tevens aangetoond dat simpelweg het overtollige vet wegzuigen niet helpt.2 Liposuctie van het abdominale vet bij erg dikke vrouwen bleek geen gunstig effect te hebben op de gevoeligheid voor insuline van lever, spier of vetweefsel of op het C-reactieve proteïneniveau en andere parameters voor het risico op coronaire hartziekten. Dat kon trouwens al wel enigermate worden voorspeld, aangezien het meest schadelijke vet zich intra-abdominaal en niet subcutaan bevindt. En er is nog geen methode om het vet rond de darmen weg te zuigen. Conclusie: toch maar weer het oude en saaie verhaal, gewoon een beetje gezond eten en wat lichaamsbeweging. (HvW)