Met genoegen hebben we het interview met Grundmeijer gelezen (H&W 2007;50:467-9). Hij spreekt onder andere over parttime werken en continuïteit van zorg. Hij lost dat op door vijf halve dagen te werken. Dit is prijzenswaardig, maar wij worden daar erg ongelukkig van, van die halve praktijkdagen van 8.00-15.00 uur. We lossen het zelf op met duowerken, allebei drie dagen van de week, met inschrijving op beider naam. Dit betekent dat patiënten twee dokters hebben tussen wie ze naar believen kunnen kiezen. Patiëntenstromen hoeven we niet te sturen, dat regelt zichzelf. Sommigen hebben zo’n sterke voorkeur voor de een, dat ze de ander vermijden. Andere patiënten kiezen per gezondheidsprobleem naar wie ze gaan, of het maakt ze allemaal niets uit, want ze kennen ons allebei al vele jaren. Ook overgevoeligheden van een dokter voor bepaalde patiëntentypen lossen we hiermee op. De een verdraagt de narcist, de pedo en de alcoholist als patiënt gemakkelijker dan de ander. De andere dokter zorgt met meer rust dan de duopartner kan opbrengen voor passief-afhankelijken, kindermishandelaars en benzo-slikkers. Een enkele keer is er ruzie tussen arts en patiënt. Dan gaat zo’n patiënt een tijdje naar de ander. Zulke animositeit dooft wel weer uit in de loop van de jaren. Overschrijven naar een andere praktijk hoeft niet. Het geeft ons de rust van de fulltimer. Als het rijtje klussen vandaag niet af komt, dan gaat de andere dokter er mee door. Het grote voordeel ligt bij de complexe zorg die elke dag aandacht vergt. Terminale zorg is het prototype, maar crises bij probleemgezinnen of persoonlijkheidsstoornissen verdienen ook continue zorg door de eigen dokter. Wij zijn er altijd, elke week. We gaan nooit tegelijk op vakantie of naar bijscholing. We leveren samen meer continuïteit dan een fulltimer.
H.J. van Baal en N.P. van Duijn
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
