In 2005 zijn zoveel NHG-Standaarden herzien dat zij niet allemaal in H&W kunnen verschijnen. De herziene versies van de standaarden Otitis externa en Otitis met effusie staan daarom alleen in het NHG-Standaardenboek. Daarnaast zijn zij vanaf heden op de website van het NHG te raadplegen. De samenvattingskaartjes treft u bij dit nummer van H&W aan. Beide standaarden lijken sterk op hun eerste versie. Desalniettemin zijn er enkele veranderingen die wij hier willen noemen. In de herziene versie van de NHG-Standaard Otitis externa is de voorkeur voor zure oordruppels vervangen door een voorkeur voor druppels die zowel een zuur als corticosteroïd bevatten. Uit recent onderzoek is namelijk gebleken dat de toevoeging van een corticosteroroïd leidt tot een snellere genezing en een geringer aantal recidieven. In aanmerking komen zure oordruppels met hydrocortison 1% FNA en zure oordruppels met triamcinolonacetonide 0,1% FNA. Een andere in het oog springende wijziging is dat het maken van KOH-preparaten van materiaal uit de gehoorgang niet langer wordt geadviseerd. De waarde van beoordeling ervan bleek in de huisartsenpraktijk niet onderzocht en uit de literatuur is bekend dat een mycose ook als commensaal in de gehoorgang kan voorkomen zodat men niet kan varen op het vinden van enkele schimmeldraden. Op basis hiervan werd geconcludeerd dat de toegevoegde waarde van dit onderzoek te onzeker was om het nog aan te bevelen. In de herziene versie van de NHG-Standaard Otitis media met effusie zijn eveneens enkele wijzigingen te traceren. De afgelopen jaren is toenemend duidelijk geworden dat tijdelijke gehoorvermindering voor otitis media met effusie bij jonge kinderen weliswaar op korte termijn kan leiden tot enige achterstand in de spraaktaalontwikkeling, maar dat kinderen deze achterstand ook zonder medisch ingrijpen de jaren daarop weer inhalen. Daarnaast wordt momenteel de screening op perceptief gehoorverlies in het eerste levensjaar met behulp van de Ewing- of CAPAS-test vervangen door een neonatale test waarbij gebruik gemaakt wordt van oto-akoestische emissies. Omdat deze test veel betrouwbaarder is voor de opsporing van perceptieslechthorendheid, wordt de noodzaak minder groot kinderen bij wie later – vermoedelijk door otitis media met effusie – een gehoorsvermindering ontstaat, op korte termijn te verwijzen voor gehooronderzoek. Beide ontwikkelingen hebben geleid tot een verdere versterking van het reeds bestaande beleid van watchfull waiting. Het wachten is nu nog op de tijd dat otitis media met effusie beschouwd zal worden als een passagère fysiologische onvolkomenheid die in beginsel geen medische bemoeienis behoeft.
Tj. Wiersma, L.J. Boomsma Afdeling richtlijnontwikkeling en wetenschap NHG
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
