Vitamine D tegen COPD-aanval?

De precieze oorzaak van een vitamine D-deficiëntie bij COPD-patiënten is nog niet duidelijk, maar mogelijk kan een laag gehalte bijdragen aan chronische inflammatie en een slechtere klaring van bacteriën. Een hoger risico op het ontstaan van exacerbaties is dan een logisch gevolg. Met deze theorie in het achterhoofd bestudeerden Belgische onderzoekers 182 COPD-patiënten met GOLD II, III en IV, ongeacht een hoog of laag vitamine D-gehalte, met een recente exacerbatie in de voorgeschiedenis. Patiënten die al suppletie hadden werden uiteraard uitgesloten, een uitzondering hierop vormden patiënten die vitamine D in een lage dosering (400-880 IU/dag) ter preventie van osteoporose kregen: deze patiënten (22%) werden gelijk verdeeld over beide groepen. De interventiegroep kreeg gedurende een jaar een vrij hoge dosis van 100.000 IU vitamine D-suppletie per maand.

Na een jaar bleek er geen significant verschil in aantal en het tijdstip van ontstaan van een nieuwe exacerbatie. Ook de kwaliteit van leven, mortaliteit, longfunctie en aantal ziekenhuisopnames bleef gelijk tussen beide groepen. In een analyse die achteraf werd gedaan onder patiënten die op baseline een extreem laag vitamine D-gehalte hadden (serum 25-[OH]D level &lt 10 ng/ml), nam wel het aantal exacerbaties af met 43%. De groep was echter te klein om hier harde conclusies aan te verbinden. Opvallend genoeg werd geen enkel geval gemeld van calciumintoxicatie, ondanks de hoge dosering. Het wegblijven van een effect van vitamine D in dit onderzoek schrijven de onderzoekers toe aan het feit dat de meeste patiënten al maximaal therapeutisch waren ingesteld op (inhalatie)steroïden. Vervolgonderzoeken zouden zich dan ook kunnen richten op patiënten met een extreem laag vitamine D-gehalte, of op patiënten met nieuw ontdekte of mildere COPD. De conclusie is duidelijk: vooralsnog lijkt het niet zinvol om exacerbaties in de huisartsenpraktijk te bestrijden met vitamine D. (Annemarije Kruis)