Wegblijven van patiënten met diabetes mellitus type 2 - een echt probleem?

Inleiding: Mensen met diabetes mellitus type 2 komen lang niet altijd (tijdig) opdagen voor controle en behandeling. Het ligt voor de hand te veronderstellen dat deze mensen zichzelf hiermee ernstig benadelen.
Methode: Exploratief onderzoek naar de relatie tussen wegblijven, regulatie en patiënt-, arts- en praktijkfactoren. Achtendertig huisartsen vulden vragenlijsten in, over zichzelf, hun praktijk en de opzet van hun diabeteszorg, en over in totaal 964 type-2-diabetespatiënten.
Resultaten: Acht procent van de patiënten bleef gedurende een jaar of langer weg (spreiding per huisarts 0-30%). De metabole regulatie was matig: gemiddelde nuchtere bloedglucosewaarde van alle patiënten 8,3 mmol/l; 47% van de wegblijvers was goed gereguleerd, tegen 40% van de niet-wegblijvers. Wegblijven hing samen met goede regulatie, mannelijk geslacht, minder comorbiditeit, minder intensieve behandelwijze, ontbreken van een eigen diabetesprotocol en minder goede acceptatie van de ziekte door de patiënt. Goede regulatie hing samen met wegblijven, minder intensieve behandelwijze en solo werkende huisarts.