Wim Lucassen

Tijdige behandeling van atriumfibrilleren (AF) kan het risico op ernstige complicaties zoals een herseninfarct aanzienlijk verlagen. Die behandeling wordt echter bemoeilijkt door het paroxysmaal en asymptomatisch voorkomen van AF. Daarom gaan we in een nieuw onderzoek na of screening op AF met een jaarlijkse, 7-daagse, continue ecg-monitoring de opsporing onder eerstelijns hoogrisicopatiënten kan verbeteren.

Atriumfibrilleren (AF) bij ouderen blijft vaak onontdekt. Dat kan anders. Een recent onderzoek onder thuiswonende 75-plussers laat zien dat 14 dagen continue ecg-monitoring 10 keer meer AF opspoort dan de gebruikelijke zorg bij patiënten in de eerste lijn.

Artsen gebruiken verschillende predictiemodellen om het risico op hart- en vaatziekten (HVZ) in te schatten bij mensen met cardiovasculaire risicofactoren zonder HVZ. Deze modellen zijn echter niet zo nauwkeurig in het schatten van het cardiovasculair risico. Biomarkers bieden hierbij mogelijk uitkomst. Zo zou behandeling op geleide van de hoogte van het (NT-pro)BNP een gunstig effect kunnen hebben op (cardiovasculaire) morbiditeit bij patiënten met cardiovasculaire risicofactoren zonder hartfalen. Dat is althans de conclusie van een recente cochranereview. Het bewijs daarvoor is echter nog te mager om deze interventie in de reguliere zorg te implementeren.

Huisartsen gebruiken de CHA2DS2-VASc-risicoscore om bij patiënten met atriumfibrilleren (AF) het risico op trombo-embolie in te schatten en dit af te wegen tegen het risico op bloeding bij behandeling met antitrombotische medicatie. Een recent Taiwanees onderzoek laat zien dat de CHA2DS2-VASc-score geen statisch gegeven is. Het lijkt daarom redelijk patiënten met AF en een risicoscore van 0 of 1 jaarlijks te beoordelen.