Nachttriage

Aan het begin van de oorlog, zo rond de februaristaking, publiceerde Hooftman een boekje met wijze raad voor leken. Zich zonder verlof op straat begeven in de verboden uren, was immers niet zonder gevaar, zo meldt hij in het voorwoord. ‘In het algemeen kan geconstateerd worden, dat zulks in normale tijden reeds dikwijls onnoodig geschiedde.’ Dat moest nu maar eens afgelopen zijn. De patiënt trieert zelf en als die overleed? Niet erg: ‘afleggen van den doode; kin ondersteunen met een stevig opgerold servet; oogen sluiten. De arts kan dan niets meer doen en is zijn snelle komst dus onnoodig.’ De eerste algemene gedragsregel luidt: ‘Laat u niet door angst of schrik geheel in de war brengen…’ De dokter was er toen al ook ter bezwering van de angst. Een nuttig boekje. (JZ)