Tiotropium schijnt daling van FEV1 af te remmen bij COPD

Voor het verminderen van de versnelde afname van de FEV₁ bij mensen met COPD bleek tot op heden alleen het stoppen met roken een zinvolle interventie te zijn. Inhalatiecorticosteroïden, kortwerkende luchtwegverwijders en langwerkende beta-2-sympathicomimetica hebben geen klinisch relevant effect op de versnelde afname van de FEV₁. In een subgroepanalyse van het UPLIFT-onderzoek bij 2375 patiënten met matig ernstig COPD (gemiddelde leeftijd 64 jaar; gemiddelde FEV₁ 59% van voorspeld) was de gemiddelde jaarlijkse daling van de postbronchodilatatoire FEV₁ lager in de tiotropiumgroep dan in de placebogroep (43 ml versus 49 ml; verschil 6 ml, p = 0,024). Er was geen verschil in de daling van prebronchodilatatoire FEV₁ (35 ml versus 37 ml, verschil 2 ml; p = 0,38). In dit onderzoek bij patiënten met matig ernstig COPD werden overigens in de tiotropiumgroep op andere uitkomstmaten (gezondheidstoestand en exacerbaties) vergelijkbare (gunstige) resultaten gevonden als in het onderzoek bij patiënten met ernstig COPD. De suggestie van de auteurs om tiotropium in een vroeg stadium van COPD in te zetten vanwege het gunstige effect op de FEV₁-daling is gebaseerd op een klinisch discutabel effect. Een verminderde afname van de FEV₁-daling met 6 ml per jaar bij iemand van 64 jaar oud leidt pas na 25 jaar tot een klinisch relevant verschil (150 ml), terwijl de gemiddelde levensverwachting van iemand van 64 jaar met COPD beduidend korter is dan 25 jaar. (Roeland Geijer)