Zolang we klachten diagnosticeren als een syndroom kunnen we niet anders dan symptomatisch behandelen. Als we meer weten over ontstaan, pathofysiologie, beloop en etiologie gaat de weg open naar meer causale behandelingen. Maar zolang dat niet het geval is, worden soms de meest wilde behandelingen gebruikt. Het prikkelbare darmsyndroom (PDS) is zo’n klachtensyndroom en Bijkerk toont in deze H&W aan dat oplosbare vezels een beetje beter helpen dan placebo. Behalve het toedienen van vezels wordt een scala aan andere medicatie voorgeschreven, waaronder antidepressiva (het moderne panacee). En omdat het allemaal slechts beperkt effect heeft, nemen patiënten hun toevlucht tot alternatieve behandelingen, zoals het sint-janskruid (Hypericum perforatum, een alternatief panacee). In een mooi, dubbelblind en placebogecontroleerd onderzoek bleek echter dat op de korte termijn placebo beter hielp dan sint-janskruid; na een halfjaar was er geen verschil meer. Dit onderzoek laat ook zien waarom het geloof in dergelijke middelen zo hardnekkig kan zijn. Net als in het onderzoek van Bijkerk knapte niet alleen ruim de helft van de deelnemers met placebo op, ook in de groep die sint-janskruid gebruikte, had eenderde na twaalf weken veel minder klachten. Op individueel niveau hadden deze patiënten op korte termijn dus baat bij de behandeling. Dat placebo het beter deed, weten de gebruikers van sint-janskruid niet. De conclusie moet dan zijn dat zelfs een behandeling die mogelijk schaadt door een deel van de patiënten als effectief wordt beleefd. Dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt door goede uitleg en geruststelling bij de inclusie en zo zijn we bij de kern van ons vak. Een goede huisarts is meer waard dan symptomatische pilletjes. Maar dat wist u al. De rol van sint-janskruid bij PDS lijkt in ieder geval uitgespeeld. (Henk van Weert)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
