Een flinke wond

Hoe bent u aan uw verwonding gekomen?

‘Toen ik uit de roeiboot stapte, verloor ik mijn evenwicht en gleed ik uit. Ik viel tegen de steiger aan en liep een forse schaafwond op, van wel meer dan een decimeter lang, midden op mijn scheenbeen. Nou kan een wond op je scheen toch al behoorlijk bloeden, maar ik gebruik ook nog antistollingsmiddelen, dus het bloeden wilde helemaal niet meer ophouden. Ik heb de wond natuurlijk wel afgedekt met pleisters, maar de volgende dag was deze nog steeds niet droog. Ik heb toen naar de huisartsenpraktijk gebeld, want ik wilde graag een zo zorgvuldig mogelijke behandeling om verdere problemen te voorkomen. Ik vroeg: “Moet ik daarvoor naar de EHBO?” Maar ze zeiden: “Nee hoor, dat kunnen we hier zelf wel!” En zo ben ik bij de praktijkondersteuner terechtgekomen.’

Hoe hebben ze uw ulcus behandeld?

‘Ik zou die wond zelf niet zo gauw een ulcus cruris venosum hebben genoemd, hoor. Het was gewoon een flinke schaafwond die wat extra hulp nodig had om goed te kunnen genezen. En dat hebben ze in de huisartsenpraktijk uitstekend gedaan. Ze gebruikten nieuwe verbandmaterialen. Dat was voor hen ook spannend, zeiden ze, ze wilden er graag ervaring mee opdoen. Maar dat verband was werkelijk prima. Er zat een soort gelatinelaag op, waardoor het niet aan de wond vast bleef kleven. Als het verband dan na een paar dagen moest worden verwisseld, raakte de huid tenminste niet opnieuw beschadigd. De praktijkondersteuner zwachtelde mijn been elke keer in, en ook dat deed ze erg deskundig.’

En heeft die behandeling goed geholpen?

‘Uitstekend zelfs! Na een week of zes was de wond helemaal dicht en hoefde ik niet meer steeds naar de praktijk om het verband te laten verwisselen. Het is nu een keurig litteken; een net recht streepje op mijn scheen. Ik heb daar ook helemaal geen last meer van. Al met al is dat dus heel goed afgelopen. Ik ben dan ook erg tevreden over de behandeling, zowel wat betreft het zwachtelen als het gebruikte materiaal.’