Mijn nu overleden vader heeft zijn hand eens lelijk verbrand aan de warme kraan. Want ter preventie van legionellabesmetting in het zorgcentrum was het kraanwater gloeiend heet gestookt. Ik nam toen aan dat behalve zijn denken ook zijn pijnzenuwen vertraging hadden. Dat blijkt niet zo te zijn. Mensen met dementie hebben juist een lagere pijntolerantie. Ze zouden dus eerder pijn moeten aangeven dan mensen zonder dementie. Het probleem is dat ze pijn sterk vertraagd rapporteren. Ze voelen dus eerder pijn, maar hebben het er niet over. Ik moest denken aan mijn broer Erik. Hij heeft het downsyndroom, ook een breinziekte. Hij heeft nooit pijn. Erik is een bikkel, vonden we altijd.
Misschien hebben we hem wel zijn leven lang tekortgedaan met te denken dat hij nooit pijn had. Misschien ervaart Erik even makkelijk pijn als een ander, misschien wel eerder pijn. Alleen rapporteert hij het niet gemakkelijk. Hij zegt er niets over. Pas laat begrepen wij, zijn vier broers, waarom hij zijn nieuwe bril niet droeg. Het bleek dat de neussteuntjes van de bril pijn deden. Hij zei er niets van. Hij pakte gewoon zijn oude bril.
Dementen, misschien ook wel downers, ze zijn dus niet pijndoof. Ze zijn pijnstom.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
