Brinkhues et al. deden deze ontdekking in een uit de open populatie samengesteld cohort in het zuiden van Nederland. Zij deden onderzoek bij 2861 volwassenen tussen de 40 en 75 jaar met diabetes (n = 1238) en zonder diabetes (n = 1623). Ten tijde van de inclusie voor het onderzoek werd er bij sommige deelnemers ook DM vastgesteld bij wie de diagnose nog niet eerder was gesteld.
Het gemiddelde sociale netwerk in deze populatie bestond uit tien personen. Bij vrouwen nam voor ieder persoon dat het netwerk kleiner was de kans op nieuw vastgestelde DM toe, OR 1,12 (95%-BI 1,03 tot 1,22). Ook nam bij vrouwen met ieder persoon dat het netwerk kleiner was dan gemiddeld de kans toe dat in het verleden de diagnose DM al was gesteld, OR 1,08 (95%-BI 1,04 tot 1,13). Deze cijfers waren bij mannen vergelijkbaar, respectievelijk OR 1,10 (95%-BI 1,03 tot -1,18) en OR 1,05 (95%-BI 1,02 tot 1,09). Verder kwam DM vaker voor bij alleenstaande mannen en vrouwen. Al deze relaties waren onafhankelijk van andere voorspellers van hun sociaaleconomische status.
De NHG-Standaard beveelt aan om een opportunistische screening te doen voor DM. De standaard noemt daarbij een aantal risicogroepen, maar sociaal geïsoleerde patiënten staan daar niet bij. Alhoewel dit cross-sectionele onderzoek geen definitief bewijs geeft, ondersteunt het wel de gedachte dat huisartsen en POH’s sneller aan DM kunnen denken bij eenzame personen.
Literatuur
- Brinkhues, et al. Socially isolated individuals are more prone to have newly diagnosed and prevalent type 2 diabetes mellitus - the Maastricht study. BMC Public Health 2017;17:955.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
