Opereren niet beter bij subacromiaal pijnsyndroom

In dit systematische literatuuroverzicht brachten de auteurs de voor- en nadelen van subacromiale decompressieoperaties in kaart. Ze selecteerden alleen RCT’s met patiënten die langer dan drie maanden last hadden van een subacromiaal pijnsyndroom. De primaire uitkomstmaten waren pijn, functie en kwaliteit van leven. Om de risico’s van deze operaties zo goed mogelijk in beeld te krijgen, keken de auteurs zowel naar RCT’s als naar prospectieve cohortonderzoeken waarin patiënten een subacromiale decompressieoperatie hadden ondergaan.  

Twee RCT’s (n = 506) vergeleken een subacromiale decompressieoperatie met een placebobehandeling. Deze goed opgezette onderzoeken werden gepubliceerd in de BMJ en de Lancet. Na één jaar waren er geen relevante verschillen in pijnbeleving (gemiddeld verschil -0,26; 95%-BI -0,84 tot 0,33; minimal important difference (MID) 1,5), functie (gemiddeld verschil 2,76; 95%-BI 1,36 tot 6,87; MID 8,30) en kwaliteit van leven (gemiddeld verschil -0,03; 95%-BI -0,11 tot 0,06; MID 0,07). De incidentie van ernstige operatieve bijwerkingen, gebaseerd op twee cohortonderzoeken met 25.240 patiënten, was 6 per 1000 patiënten (95%-BI 5 tot 6).  

Een chronisch subacromiaal pijnsyndroom blijft een moeilijk probleem. De NHG-Standaard Schouderklachten adviseert de klachten zoveel mogelijk conservatief te behandelen en verwijzing alleen te overwegen wanneer patiënten klachten of belemmeringen blijven houden. Uit dit onderzoek blijkt dat ook bij langdurige klachten opereren meestal niet de oplossing is.