Wat gebeurde er op maandag 24 juni?
Masja Loogman: “Ik was die avond regiearts op HAP Leidsche Rijn in Utrecht. Meteen toen ik binnenkwam bleek er een landelijke telefoonstoring te zijn. Dus ik zei tegen de assistente die de leiding had: ‘Dit kan tot problemen leiden. Stel de manager van de HAP op de hoogte en vraag haar hoe we ermee om moeten gaan’. De meeste patiënten konden ons niet bellen, we konden zelf geen ambulance bellen, de interne communicatielijn met de meldkamer werkte niet en mijn eigen smartphone deed het niet, want ook mijn provider had storing.
En dat allemaal kort voordat de HAP openging. Er meldde zich vijf minuten voor we opengingen al een meneer aan de receptie van de HAP die een suïcidepoging met medicatie had gedaan en geen hulpdienst had kunnen bellen. Zijn familie was in paniek in de auto gestapt en naar ons toe gereden.
Het laboratorium stuurde ons alle afwijkende uitslagen van patiënten die overdag bloed hadden laten prikken, omdat het lab de huisartsen niet kon bellen. Dan zit je dus met een patiënt die je niet kent, die afwijkende bloedwaarden heeft, en zowel de huisarts als de patiënt zelf kun je niet bereiken omdat het telefoonnetwerk eruit ligt.”
Wat deed je?
“We hadden contact met de SEH. Die had overlegd met Veiligheidsregio Utrecht, die portofoons was komen brengen waarmee ik een ambulance kon oproepen. Sommige mensen konden ons wel bereiken, zoals over een vermoeden van een herseninfarct. Dankzij de portofoon kon ik de ambu oproepen: ‘U spreekt met Loogman, regiearts Utrecht Leidsche Rijn, ik wil graag een ambulance. Over!’ Het was een wonderlijke situatie waar je normaliter nooit mee van doen hebt. Allerlei radertjes gaan draaien, ook zonder dat jij daar invloed op hebt. De Veiligheidsregio’s gaan hun protocollen uitvoeren. Goed om te merken.
In de tweede helft van de avond werd het extra druk toen mensen ons weer konden bereiken, en wij hen. Toen heb ik de achterwacht opgeroepen. Bij mijn weten waren er gelukkig geen ernstige incidenten in onze regio door deze storing.
De assistente van de HAP dacht aan het begin van de avond nog: ‘Ik laat me niet gek maken: Het zal zo wel weer hersteld zijn met die telefoonlijnen.’ Maar ik zei: ‘Bel toch maar de manager en vraag wat voor afspraken er zijn; dit kan ernstige gevolgen hebben.’ Niet iedereen had scherp op het netvlies welke consequenties telefoonuitval kan hebben.”
Had jij dan ervaring met crisissituaties?
“Ik overzie misschien eerder dan andere collega’s wat de consequenties kunnen zijn van dit soort situaties en welke acties nodig zijn. Door mijn expertisegebied infectieziekten binnen het NHG heb ik regelmatig contact met het RIVM over ernstige besmettelijke ziekten, zoals ebola. Dan bespreken we: welke dreiging is er, wanneer gaan we opschalen, wat houdt dat in, en hoe communiceren we met elkaar? Daarmee ben ik dus vaker bezig dan de gemiddelde huisarts.
Mijn vader had altijd een pieper naast zijn bed
Van kinds af aan kwam ik in aanraking met rampenbestrijding. Mijn vader was, naast kaasboer, bevelvoerder hulpverlening bij de vrijwillige brandweer in Hillegom en had altijd een pieper naast zijn bed. Anders dan de professionele brandweerman die op vaste dagen werkt op de kazerne, moest hij heel snel op de kazerne kunnen zijn voor een uitruk als het alarm af ging. Als ze langere tijd aan het blussen waren, gingen wij weleens kijken. Ik denk dat ik daar onbewust veel van heb meegekregen.”
Masja Loogman, huisarts in Woerden en wetenschappelijk medewerker NHG-cluster Richtlijnontwikkeling & Wetenschap, huisartsgeneeskundig expert infectieziekten.
Op NCTV.nl staan de Veiligheidsregio’s waar u telefoonnummers kunt vinden zodra zich een ramp voordoet in uw regio.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
