Precies dertig jaar geleden werden de eerste NHG-Standaarden gepubliceerd in het decembernummer van H&W. Ik was toen net met mijn huisartsopleiding begonnen. Daarin was veel aandacht voor gesprekstechnieken en consultvoering, de zachte kanten van het vak. De NHG-Standaarden werden positief ontvangen, maar maakten toen nog geen deel uit van het curriculum. Ze moesten zich eerst nog bewijzen. Dat bleek ook uit de vele kritische reacties van leden. Er werd gewaarschuwd voor ‘kookboekgeneeskunde’ die de kunst ondergeschikt zou maken aan de kunde. In korte tijd werden de standaarden echter door de beroepsgroep aanvaard en door velen beschouwd als onmisbare basis voor de huisartsgeneeskunde. En de kritische reacties verdwenen.
Tot voor kort. Een golf van verontwaardigde reacties bereikte het NHG toen de standaard Cardiovasculair risicomanagement in mei verscheen. De reacties waren in meer en mindere mate genuanceerd, maar allemaal hartenkreten van verontruste leden die vonden dat het NHG zich had vergaloppeerd. Ik zie dit als teken van bijzondere betrokkenheid en heb het zeer gewaardeerd. Net als de grote opkomst bij de extra ingelaste ALV op 9 oktober 2019. De leden roeren zich omdat ze het belangrijk vinden dat het goed blijft gaan met het NHG, ónze vereniging. Dat zien wij graag. Inclusief de kritische noot, die immers ook fundamenteel is voor betrouwbare, wetenschappelijk onderbouwde richtlijnen. Zelfreflectie en het toetsbaar opstellen maken deel uit van de wetenschap en van de uitoefening van ons vak. Daarom is kritisch ook een kernwaarde van het NHG.
Waarde leden, blijf onverminderd kritisch, want daar worden we beter van!
Jako Burgers, strategisch-medisch adviseur NHG, schreef deze maand de gastcolumn.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
