Reactie ‘Bepalen BSE en CRP overbodig bij aspecifieke klachten’ [Ingezonden]

Dit artikel benoemt dat het bepalen van BSE en CRP niet nodig is bij aspecifieke klachten. Het artikel beschrijft ook dat 15% van de patiënten met afwijkende waarden relevante pathologie had. Eerlijk gezegd valt me deze score niet tegen. Dat had ik vooraf beroerder ingeschat. Daarna volgt dat er veel diagnostiek en verwijzingen als gevolg hiervan plaatsvinden.

Idealiter zou je gebruik willen maken van diagnostiek met betere differentiatie op het wel of niet aanwezig zijn van pathologie. Zijn er betere testen? Het alternatief kan zijn om geen test te doen. Het betreft immers aspecifieke klachten. Maar wat is een aspecifieke klacht precies? Klachten zijn vaak niet heel duidelijk. Weinig collega’s willen een ernstige diagnose missen. Mogelijk wordt bij gebrek aan beter nu gebruikgemaakt van weinig specifieke laboratoriumtesten.

Marieke van Lankveld

De auteur: de vraag blijft: is dit terecht?

Dezelfde onderzoeksgroep interviewde ook 26 huisartsen over hun redenen om BSE en CRP aan te vragen. Daaruit bleek dat diagnostische onzekerheid (‘niets willen missen’) inderdaad een veelvoorkomende reden was.1 Ik denk dat dit in Nederland ook het geval is, de vraag blijft echter: is dit terecht? Stuurt het bepalen van BSE en CRP je de goede richting op bij diagnostische onzekerheid? Ik vind 42/1000 terecht-positieve testen tegenover 236/1000 fout-positieve en ook nog eens 43/1000 fout-negatieve testen (en dus mogelijk valse geruststelling) niet veel. Die fout-positieve testuitslagen geven, naast het vermelde aanvullend onderzoek en extra consulten, mogelijk ook nog eens extra onrust en paradoxaal genoeg juist veel diagnostische onzekerheid in plaats van zekerheid. In de LESA Rationeel aanvragen laboratoriumdiagnostiek worden onder aspecifieke klachten onder andere vermoeidheidsklachten en malaise verstaan.2 CRP en BSE hebben dan dus helaas weinig aanvullende waarde, want als ze verhoogd zijn wil dat niet zeggen dat er pathologie is en normale waarden sluiten pathologie ook niet uit. Als we het wetenschappelijk benaderen biedt het in deze gevallen dus eerder een ‘wassen neus’ dan diagnostische zekerheid.

Hieke Barends