Onderzoekers hebben aangetoond dat er geen relatie is tussen de schoenmaat van de moeder en het geboortegewicht van het kind. Ze zijn tot deze relevante uitspraak gekomen door 111 patiënten op een obstetrische afdeling te vragen naar schoenmaat, gewicht, lengte voorafgaand aan de zwangerschap, leeftijd, graviditeit, pariteit, etniciteit en methode van bevallen. Daarnaast hebben ze het gewicht van het kind binnen twee uur na de bevalling gemeten. Het fascineert me enorm wat onderzoekers ertoe brengt om dit soort onderzoek uit te voeren. Is het verveling? Een weddenschap tijdens de borrel? Oprechte wetenschappelijke interesse? In de inleiding vertellen de onderzoekers dat ze het bakerpraatje willen weerleggen dat er een associatie zou zijn tussen de schoenmaat van de westerse vrouw en het geboortegewicht van het kind. In de discussie waarschuwen ze zelfs nog dat de zelfrapportage van de schoenmaat, gewicht en lengte mogelijk tot vertekening geleid kan hebben. Een prospectieve onderzoeksopzet zou beter geweest zijn. Wie zit op dit soort onderzoek te wachten? En dat terwijl ik dagelijks in de praktijk tegen klinische vragen oploop waar geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is. Er blijft dus duidelijk een kloof tussen praktijk en onderzoek. Het is echter niet alleen de taak van onderzoekers om tot relevante onderzoeken te komen. Ook u als huisarts heeft hier een belangrijke rol in. U loopt in de praktijk tegen vragen en lacunes in de wetenschap aan. Heeft u ooit overwogen om met een dergelijke vraag op een onderzoeker af te stappen? Nederland is maar klein en de afstanden naar de academische afdelingen huisartsgeneeskunde ook. Misschien kunnen we eens een database met relevante klinische vragen opzetten. Het is namelijk te makkelijk om alleen maar kritiek te leveren op onderzoekers die niet-relevant onderzoek doen. Immers, wanneer onderzoekers niet horen waar huisartsen een antwoord op willen hebben, zal de kloof niet smaller worden. Dus wie de schoen past… (EL)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
