Hoop bij chronisch meniscusletsel

We weten eigenlijk nog steeds niet zeker of een (partiële) meniscectomie na een meniscusscheur beter is dan afwachten, althans bij geringe klachten. We weten wel dat het geheel of gedeeltelijk ontbreken van een meniscus kan leiden tot beperkingen van het activiteitenniveau en mogelijk artrotische veranderingen op de langere termijn. Als de klachten ernstig zijn dan wordt in het algemeen toch een (partiële) meniscectomie gedaan. Recentelijk is een onderzoek afgerond, waarin werd gekeken of het implanteren van collageen op de plaats van de beschadiging beter zou zijn dan het simpelweg verwijderen van het losse meniscusfragment. Het moest gaan om de mediale meniscus en het moest niet mogelijk zijn om de scheur te hechten. Bij de helft van de 311 gerandomiseerde patiënten werd een stukje collageen vastgehecht op de plaats van het defect, de andere helft kreeg een gewone partiële meniscectomie. De helft van de patiënten had een eerste letsel, de andere helft was al eerder geopereerd en bij een kwart was er ook een kruisbandletsel. De patiënten werden vijf jaar gevolgd. Bij controle-artroscopie bleek het implantaat bij vrijwel alle patiënten verdwenen en vervangen door eigen weefsel. Bij de patiënten die voor het eerst waren geopereerd. bestond geen verschil in pijn en/of activiteitenniveau; in de groep met recidiefoperatie bleek het activiteitenniveau veel hoger in de implantaatgroep dan in de controlegroep. Ook het aantal reoperaties leek kleiner in de implantaatgroep. Een belangrijke beperking van het onderzoek is echter dat noch de patiënt, noch de orthopeed geblindeerd waren voor de behandelopties. Conclusie: er lijkt hoop voor mensen met chronische meniscusproblemen en reoperaties. Het implantaat is echter nog niet op de markt. (HvW)