Simon Vestdijk, arts en romanschrijver, schreef eind jaren ‘60 een brief aan zijn uitgever Geert van Oorschot. In deze lange brief ging hij in op zijn eigen depressies en behandelingen. De brief werd als bijlage opgenomen in de roman ‘De persconferentie’. Een fragment:
‘In mei en juni heb ik weer eens een depressie gehad, zonder enige aanleiding, vandaar de term ‘endogene depressie’, zoals ik die van mijn zeventiende jaar af gehad heb. Je zuivere rotzooi, hoor, maar het leven loopt alleen gevaar, als je je van kant maakt, wat trouwens vaak genoeg gebeurt. Met het oog op deze kans ‘behandelden de H. H. artsen mij met opium, wat verder natuurlijk niets uitrichtte. Later kwamen de klootzakken op het idee van de ‘elektroshocktherapie’. Heb ik ook gehad, in ‘54 hebben de idioten me 12x lens geslagen en ‘genezen’ naar huis gestuurd. Nu, ik was genezen, want ik was mijn geheugen kwijt, zodat ik thuis niet eens meer wist waar de plee was. Depressie was ook weg, fijn. Na 3 weken keerde het geheugen terug, zodat ik weer zonder leiding schijten en pissen kon, maar de depressie kwam ook terug. Dank u, dokter.’
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
