De schade van veel weggooien

De wet (WGBO) gebiedt ons eigenlijk om gegevens ouder dan tien jaar te vernietigen. Daar is al veel over te doen geweest. Hoe schadelijk dat beleid zou zijn wordt geïllustreerd door een onderzoek van Ronckers. Van de vroege jaren veertig tot halverwege de jaren zestig werden radiumbestralingen gebruikt bij kinderen met een otitis media met effusie (OME). Met een lang staafje werd een radiumcapsule via de neus ingebracht, opdat het adenoïd door de lokale straling zou slinken. De vraag is uiteraard of die bestraling geen langetermijngevolgen heeft gehad. Gelukkig niet, zo blijkt nu, maar dat antwoord kon pas gegeven worden door een groot cohort kinderen te volgen. In 1982 werden 2547 personen die tussen 1945 en 1964 radiumbestraling hadden gehad, opgespoord via de gegevens van KNO-afdelingen. Een vergelijkbaar grote groep zonder bestraling werd eveneens tot 1997 gevolgd. Huisartsen hebben niet veel te maken met carcinomen van de neuskeelholte, maar dit onderzoek is voor ons vooral interessant om aan te tonen hoe waardevol goed bewaarde gegevens zijn. Bij strikte toepassing van de wet zullen we nooit meer antwoord vinden op vragen naar schadelijkheid op lange termijn van allerlei behandelingen. Dat vergt immers veelal gegevens over cohorten van tientallen jaren geleden en die liggen in de prullenbak als we ons netjes aan de wet gaan houden. (JZ)