Lichamelijk, geestelijk en seksueel geweld in de partnerrelatie is sterk geassocieerd met depressie. Dat werd opnieuw bewezen in een Australisch onderzoek waarin 1257 vrouwelijke patiënten tussen 16-50 jaar in 30 huisartsenpraktijken ondervraagd werden met de Composite Abuse Scale.1 Zij beantwoordden vragen over hun ervaring met partnergeweld en vulden ook de Beck-depressieschaal in. Na correctie voor sociale indicatoren die gecorreleerd zijn aan depressie, bleef er een significante relatie tussen partnergeweld en depressie. Van de geïnterviewden was 18% depressief en had 24% enige vorm van geweld ervaren in een intieme partnerrelatie. Het is goed dat te weten, maar daarmee zijn de dilemma's van huisartsen in het omgaan met geweld in een gezin nog niet opgelost. In een kwalitatief onderzoek werden de effecten van nascholing over geweld in het gezin nagegaan.2 Achtentwintig Australische huisartsen deden daaraan mee; zeven van hen deden mee aan diepte-interviews. Ze bespraken met de onderzoekers de indruk van patiënten, hun werkwijze, ervaringen bij de training en moeilijkheden in het hanteren van partnergeweld in de praktijk. Opvallend was dat aversie en frustratie in het omgaan met partnergeweld ook voorkwam bij huisartsen die empathie hadden voor het slachtoffer en hulp bieden als hun taak zagen. Verder bleken ze de kinderen vaak over het hoofd te zien en was de relatie met de dader ambivalent. Kortom, in longitudinaal depressieonderzoek zouden onderzoekers ook aandacht moeten besteden aan partnergeweld als indicator en het onderwijs over partnergeweld zou zich moeten richten op de dilemma's van huisartsen. (SLFW)
Literatuur
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
