Antibiotica

Antibiotica helpen zelden bij keelontsteking, bronchitis of kaakholteontsteking. Dit is de boodschap van praktijkrichtlijnen. Praktijkrichtlijnen zijn strenge regels, gebaseerd op onderzoeken die het effect van antibiotica meten. Bij luchtweginfecties, de gewone huis-, tuin- en keukeninfecties, blijkt dat het niet zoveel uitmaakt of je afwacht of een bacteriedodend middel gebruikt. Toch schrijven we vaker antibiotica voor dan we mogen. Dat komt omdat die praktijkrichtlijnen geschreven zijn op basis van onderzoeken over gemiddelden, over de richting van wat verstandig medisch handelen is. Nergens staat de naam van een patiënt in die richtlijn. Misschien is hij wel de uitzondering op de regel. Misschien is hij wel niet gemiddeld. Stel dat zijn ervaring is dat zijn vieze keelontsteking, koortsende rochelhoest of pijnlijke holteontsteking nooit vanzelf overgaat; dat het niet uitmaakt of hij nu vier dagen of veertien dagen afwacht. Dan haalt hij voortaan een kuurtje penicilline op de vierde dag. Steeds knapt hij dan in twee dagen op. Hij, niet een ander. Want die ander is gemiddeld, hij niet. Als deze patiënt mij van zijn uitzonderlijkheid overtuigt, krijgt hij direct een kuurtje penicilline. Maar hij moet eerst uitproberen of hij wel die uitzondering is. Hij moet bij een paar luchtweginfecties eerst bekijken of die richtlijn voor hem geldt, of het vanzelf overgaat als hij afwacht. Is dat niet zo, dan is hij uitzonderlijk, infectieus gezien dan. Tot die tijd is hij een gemiddeld mens en heeft hij mijn recepten niet nodig. Dan zie ik alleen de uitzonderingen. Dan volgt híj de praktijkrichtlijn en niet ik. Nico van Duijn