Is tevredenheid van de patiënt over de dokter een prettige bijkomstigheid voor beiden, of is het een voorwaarde voor de effectiviteit van behandelingen en is dat meetbaar in harde eindpunten? Ciechanowski et al.1 onderzochten dit probleem bij 588 patiënten met diabetes mellitus, die regelmatig gecontroleerd werden door hun huisarts. Hierbij was de vraag of patiënten die erg geneigd zijn voor zichzelf te zorgen en daarbij weinig vertrouwen hebben in hulpverleners (‘zelfzorgers’), verschillen van anderen in HbA1c-gehalte en therapietrouw. Het antwoord op die vraag is ‘ja’: het HbA1c-gehalte is hoger en de therapietrouw slechter. De grootte van het verschil in HbA1c-gehalte (±0,4%) is van een twijfelachtige klinische relevantie. De slechtere instelling kon niet verklaard worden door een lager kennisniveau op het gebied van suikerziekte. Maar, de ‘zelfzorgers’ die ontevreden waren over de communicatie hadden een gemiddeld HbA1c dat 1,0% hoger lag dan tevreden ‘zelfzorgers’. Binnen de restgroep was het onderscheid in HbA1c tussen tevreden en ontevreden patiënten veel kleiner. De klinische relevantie van dit verschil is groot: als het 10 jaar blijft bestaan, neemt het aantal patiënten met retinopathie toe met 60%. Of goede communicatie leidt tot betere instelling, tenminste bij een bepaalde groep patiënten, mag op grond van dit cross-sectionele onderzoek niet gezegd worden. Wel lijkt duidelijk dat de huisarts extra op moet letten bij diabeten die sterk de neiging hebben voor zichzelf te zorgen en daarbij weinig vertrouwen in hulpverleners lijken te hebben. (PL)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
