Daling moedersterfte in Nederland

Maternale morbiditeit en mortaliteit zijn ernstige, onvoorziene en verdrietige uitkomsten van een zwangerschap. In een cohortonderzoek werd een en ander in kaart gebracht. De incidentie van moedersterfte in Nederland was 6 per 100.000 levendgeborenen tussen 2006 en 2018. Dit is een halvering ten opzichte van de jaren tussen 1993 en 2005 (12 per 100.000). De incidentie lag hoger bij vrouwen met een niet-westerse achtergrond – vooral met een Surinaamse of Antiliaanse afkomst – tieners en oudere vrouwen.

Oorzaken moedersterfte

Hart- en vaatziekten (19%) zijn de belangrijkste oorzaken van moedersterfte tot een jaar na de bevalling. Ook zwangerschapshypertensieve aandoeningen en trombo-embolieën zijn veelvoorkomende redenen. In de helft van de sterfgevallen waren er vermijdbare factoren zoals communicatieproblemen door een taalbarrière, weigering door de patiënt van medisch advies en delay in het diagnostisch proces (deels in de eerste lijn (8,8%)).  

Uit een ander retrospectief cohortonderzoek bleek dat moedersterfte 3 keer vaker voorkwam bij vrouwen die een keizersnede ondergingen dan bij vrouwen die vaginaal bevielen (relatief risico 3,4; 95%-BI 2,4 tot 4,8). Overigens bleef het absolute risico op sterfte bij een keizersnede laag: 13 sterfgevallen per 100.000 keizersnedes.

Tot slot

In Nederland daalt het risico op sterfte van moeders voor, tijdens of na de bevalling. Vrouwen overlijden relatief vaker aan complicaties die niet aan de zwangerschap zijn gerelateerd, zoals hart- en vaatziekten. Een diagnostisch delay, ook in de eerste lijn, is een vermijdbare riscofactor voor moedersterfte tot een jaar postpartum. Het is daarom goed dat ook de huisarts zich hiervan in de spreekkamer bewust is.