Een pil tegen de effecten van luiheid?

Lichamelijke inspanning is goed voor hart en bloedvaten. Tot nu toe was dit voornamelijk gebaseerd op observationeel onderzoek en geloof. Het was slechts aangetoond bij patiënten die al leden aan cardiovasculaire ziekten. In Finland deed men een gerandomiseerd onderzoek onder 50-60-jarige blanke mannen (n=140) die waren opgeroepen via het bevolkingsregister (dus geen vrijwilligers). De ene helft kreeg als opdracht om vijfmaal per week een halfuur aërobe inspanning te verrichten, de andere helft werd alleen jaarlijks onderzocht. Na 6 jaar bleek er geen verschil in intimadikte (een veel gebruikt surrogaat eindpunt bij onderzoek naar cardiovasculaire aandoeningen) tussen beide groepen. De conclusie zou kunnen luiden dat alle moeite voor niets is geweest. Het bleek echter dat het effect werd gemaskeerd door het gebruik van statines. Na exclusie van statinegebruikers leek er wel degelijk een verschil te zijn. De leeftijdgerelateerde toename van de intimadikte was 40% minder in de inspanningsgroep, maar net niet significant. Het is jammer dat dit onderzoek gedaan is in een betrekkelijk kleine groep. Het levert echter een verdere onderbouwing op voor het positieve effect van aërobe inspanning bij gezonde vrijwilligers. Moet er nog een groter onderzoek volgen? Ja, en wel om twee redenen. In de eerste plaats hebben dokters meer bewijs nodig om hun patiënten te kunnen motiveren en in de tweede plaats lijkt het zo te zijn dat statines meer effect hebben bij luie dan bij actieve mensen (of mannen). Krijgen we straks de keus: pillen slikken of trainen? (HvW)