Het herkennen van een ernstige infectie bij een kind met koorts blijft een uitdaging, vooral vanwege de lage incidentie en de aspecifieke symptomen. Meestal krijgen deze infecties diagnoses als sepsis, meningitis, pneumonie, osteomyelitis, cellulitis en pyelonefritis. De afgelopen decennia verschenen er verschillende predictieregels en richtlijnen die de kans op een ernstige infectie voorspellen. De meeste zijn echter niet gevalideerd of de betrouwbaarheid ervan is niet bekend.
Voor de onderzoekers van de European Research Network on Recognising Serious Infection (ERNIE) was dit aanleiding tot het samenvoegen van 7 datasets met in totaal 11.023 kinderen, van wie de ouders contact zochten met de huisarts of spoedeisende hulpposten in het Verenigd Koninkrijk, Nederland of België. Hiermee werden 4 predictieregels en 2 richtlijnen gevalideerd (waaronder de NHG-Standaard Kinderen met koorts). De datasets zijn onderverdeeld naar prevalentie van ernstige infecties (
De selectie van kinderen met een risico op zo’n infectie (bijvoorbeeld via triage op de huisartsenpost) enkel op basis van de alarmsymptomen uit de NHG-Standaard leidt er dus toe dat er geen kinderen met een ernstige infectie gemist worden, maar ook dat te veel kinderen het label ‘vermoeden van ernstige infectie’ krijgen.
Marijke Kool
Literatuur
- 1.Verbakel J, et al. How well do clinical prediction rules perform in identifying serious infections in acutely ill children across an international network of ambulatory care datasets? BMC Medicine 2013;11:10.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
