We wisten het allang: het laten maken van een röntgenfoto bij een patiënt met lage rugpijn als er geen verdenking is op ernstige pathologie, heeft geen zin. Allerlei ossale afwijkingen hebben geen klinische betekenis en relevante afwijkingen als een hernia nuclei pulposi zijn niet zichtbaar. Dat foto's maken kwaad kon, wisten we niet zo zeker. Een Engelse huisartsengroep deed een gerandomiseerde trial onder 421 patiënten uit de huisartspraktijk die gemiddeld 10 weken rugpijn hadden. Bij de 210 patiënten in de interventiegroep werd een rugfoto gemaakt. De uitgangssituatie was in de interventiegroep en de controlegroep hetzelfde, en patiënten in beide groepen kregen evenveel pillen en fysiotherapie. Na 3 maanden hadden patiënten in de groep waarbij een foto gemaakt was, meer pijn en een slechtere algehele gezondheidstoestand dan de patiënten in de controlegroep. Ook de frequentie van het doktersbezoek in de interventiegroep was hoger. De auteurs speculeren dat de oorzaak van het verschil gelegen is in wat we in Nederland somatische fixatie plegen of plachten te noemen. Geen foto's maken dus. Of toch? Als patiënten de vrije keus hadden gehad, zou 80% in beide groepen gekozen hebben voor een foto. En volgens een enquête na 9 maanden was de tevredenheid van de patiënten over de dokter groter in de fotogroep dan in de controlegroep. Patiënten weten gewoon niet wat goed voor ze is. Of we leggen het niet genoeg uit. (HG)
Literatuur
- 0.Kendrick,D, et al. Radiography of the lumbar spine in primary care patients with low back pain: randomised controle trial. BMJ: 2001; 400-5.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.