Goede relatie, betere opleiding

De auteurs selecteerden 49 artikelen, gepubliceerd tussen 2011 en 2018, op basis van relevantie en kwaliteit. De bevindingen werden door 2 onderzoekers onafhankelijk van elkaar thematisch geanalyseerd en geïntegreerd in een theoretisch model voor supervisie.

Een groot deel van de uitkomsten van het onderzoek klinkt bekend voor mensen die bij de opleiding zijn betrokken. Zo noemen de auteurs de complexiteit van de relatie tussen opleider en aios. Zij vermelden het telkens zoeken naar evenwicht tussen de praktijkdrukte en tijd voor leren, tussen vertrouwen en controle, tussen toetsen en zelfbeoordeling. Verder benoemen ze het belang van overeenstemming over de leerdoelen en over ieders rollen en taken. De relatie tussen opleider en aios is bij voorkeur niet hiërarchisch, iets wat meestal groeit tijdens de opleiding.

Opvallend is de nadruk die de auteurs leggen op een goede, persoonlijke relatie. De emotionele band tussen opleider en aios is een voorwaarde om bovenstaande te realiseren. Verder zien de auteurs de bureaucratische documentatiedrift als een belemmering voor de opleidingsrelatie.

De beperkingen van de review zijn dat de auteurs de complexe opleidingsrelatie in algemene en nogal abstracte termen proberen te vangen en hierin bestaand onderzoek proberen in te passen, met als risico interpretatie vanuit de ervaring en cultuur van de onderzoekers.

Voor de Nederlands huisartsopleiding roepen de bevindingen de vraag op of de kwaliteit en de effectiviteit van de relatie tussen opleider en aios niet meer aandacht zou moeten krijgen. Daarnaast is het goed om de groeiende hoeveelheid in te vullen instrumenten – die via steeds mooiere internetsites (‘hartstikke makkelijk’) beschikbaar zijn – kritisch te bekijken.