Huwelijken tussen familieleden bij migranten

Bij Turken en Marokkanen die in Nederland wonen, zijn huwelijken tussen familieleden niet zeldzaam. In de landen van herkomst is 23% (Turkije), respectievelijk 29% (Marokko) van de huwelijken gesloten tussen verwanten. Onder de tweede generatie migranten in Nederland trouwt 18% van de Turken en 24% van de Marokkanen binnen de eigen familie. Voor de eerste generatie Turken en Marokkanen was dit ongeveer een derde. De percentages zijn hoger als het huwelijk door de familie is gearrangeerd. Voor de betrokken families gaat een huwelijk binnen de familie gewoonlijk gepaard met sociale en economische voordelen: de bezittingen blijven in de familie en de kans dat de eer van de familie wordt geschaad is kleiner omdat huwelijken tussen verwanten minder vaak tot een echtscheiding leiden. Bij het nog geldige toelatingsbeleid van migranten is een huwelijk met een in Nederland wonende partner een van de weinige manieren om legaal ons land binnen te komen. De familie in het land van herkomst dringt daarom vaak aan op een huwelijk met een neef of nicht zodat die zich in Nederland kan vestigen om op die manier de sociaal-economische positie van de familie te kunnen verbeteren. In dit tijdperk van genomics is het feit dat relatief zo veel huwelijken van Turken en Marokkanen tussen verwanten zijn gesloten een belangrijk ‘weetje’. (FS)