We weten dat doodsbedreigingen op de verpakking van rookwaar geen noemenswaardige zoden aan de dijk zetten. Sommigen verwachten dat op de persoon toegesneden risicoschatting op basis van genetisch onderzoek kan aanzetten tot gedragsverandering. Dat is echter omstreden: genen zijn niet te veranderen en de betrokkenen kunnen ook vervallen in fatalisme. Onlangs verscheen een update van een Cochrane-review waarin wordt nagegaan of het informeren over een verhoogd risico op ziekte blijkend uit DNA-onderzoek patiënten aanzet tot een gezondere leefstijl. De onderzoekers vonden geen daadwerkelijke gedragverandering.
Ze includeerden 18 randomised controlled trials waarin de patiënten in de interventiegroepen op basis van DNA-onderzoek informatie kregen over hun persoonlijke risico. De patiënten in de controlegroepen werden óf ingelicht over hun risico op basis van familieanamnese, biologische markers van kans op ziekte, zoals cholesterolwaarden of persoonlijke kenmerken, óf kregen in het geheel geen risico-informatie. Trials met DNA-onderzoek dat betrekking had op ziektes die niet beïnvloedbaar zijn door leefstijlverandering, zoals de ziekte van Huntington, werden geёxcludeerd.
Effecten van de genetische informatie op het rookgedrag, het dieet, lichamelijke activiteit, alcoholconsumptie en het treffen van beschermingsmaatregelen tegen uv-licht konden niet worden aangetoond. Overigens waren er ook geen bijwerkingen zoals het ontstaan van meer depressies of angst. Al met al hoeven we geen hoge verwachtingen te hebben over de bijdrage aan de volksgezondheid van DNA-onderzoek naar mutaties die wijzen op een verhoogde kans op ziekte.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
