Kwaliteit van leven bij het prikkelbaredarmsyndroom

De kwaliteit van leven bij patiënten met het prikkelbaredarmsyndroom, waar zou die van afhangen? Mij dunkt dat die kwaliteit van leven bepaald wordt door de buikklachten: hoe meer last, hoe lager de kwaliteit van leven. Dat is niet zo. Spiegel et al. toonden namelijk aan dat die kwaliteit van leven veel meer wordt bepaald door extra-intestinale symptomen dan door buikklachten. Ze onderzochten 770 patiënten met het prikkelbaredarmsyndroom op een universiteitspolikliniek. De diagnose bij die patiënten voldeed aan de Rome-criteria. De onderzoekers maakten met de SF-36 onderscheid in fysieke en mentale kwaliteit van leven. Zeven factoren voorspelden onafhankelijk van elkaar de fysieke kwaliteit van leven: meer dan 5 bezoeken aan een arts per jaar, moeheid, weinig energie, de ernst van de symptomen, het op de voorgrond staan van pijn, het gevoel dat er iets ernstig mis is met het lijf, klachtepisodes die langer dan een dag duren. Acht factoren voorspelden de mentale kwaliteit van leven: gespannen zijn, nervositeit, gevoel van wanhoop, slaapproblemen, moeheid, gering libido, interferentie van de klachten met seksualiteit en weinig energie. Bij elkaar genomen betekent dit dat psychologische factoren een zeer grote rol spelen in het welbevinden van deze patiënten. Het betekent volgens de onderzoekers dat aandacht voor die factoren waarschijnlijk meer oplevert voor de patiënt dan aandacht voor de buikklachten. Voor mij betekenen deze resultaten een extra argument tegen de opvatting dat het prikkelbare armsyndroom een opzichzelfstaand syndroom is. De resultaten pleiten er meer voor dat ook dit functionele syndroom erg lijkt op, zo niet samenvalt met, vele andere. (PL)