Kwaliteit van zorg en registratie

We zullen straks op vele gebieden cijfers moeten verzamelen waarmee de rekenaars onze kwaliteit kunnen vaststellen. Misschien valt het mee en hoeven we alleen maar in ons computersysteem te kijken en wat zoekopdrachten te geven. We bekijken de printjes, doen er een leuk kaftje omheen en versturen het naar de kwaliteitsmanager. Is het zo simpel? Goudswaard et al. onderzochten hoe het gesteld is met de kwaliteit van registreren op een terrein waarin dat waarschijnlijk het best uitgekristalliseerd is, de diabeteszorg in de huisartsenpraktijk. De vraag was hoe compleet de registratie was van 11 indicatoren in het HIS. Het ging daarbij om zaken als roken, gewicht, bloeddruk, HbA1c, totaal cholesterol en jaarcontrole. De kwaliteit van de registratie werd onderzocht in huisartsenpraktijken die reageerden op een verzoek mee te doen aan het onderzoek. Het ging dus om goed gemotiveerde praktijken. De indicatoren bleken slecht geregistreerd te zijn: in 12 tot 70% van de gevallen waren de indicatoren niet in het dossier vermeld.. Indicatoren die vaak niet te vinden waren, zijn: roken (in 59% niet vermeld), jaarcontrole (60%), gewicht (40%), serumcreatinine (39%) en totaal cholesterol (37%). Zelfs de HbA1c en de nuchtere bloedsuiker waren verrassend vaak niet te vinden in de medische gegevens (respectievelijk 37% en 33%). Het is dus slecht gesteld met de kwaliteit van de registratie. Daarnaast bleek ook dat dokters die goed registreerden niet een betere kwaliteit van zorg – instelling van diabeten – leverden. Dit onderzoek had betrekking op diabeteszorg. Ik denk dat de kwaliteit van registreren op andere gebieden slechter is. Er zullen dus door de beroepsgroep grote inspanningen geleverd moeten worden om kwaliteitsmeting überhaupt mogelijk te maken. Voor mij is het daarbij de vraag of de inspanningen die wij leveren uiteindelijk aan de patiënt ten goede komen. (PL)